Τουρίστας: Συνώνυμο τύπου με ψάθινο καπέλο στο κεφάλι, φωτογραφική μηχανή «κρεμασμένη» στον λαιμό και κινητό-προέκταση του χεριού.
Μετακινείται με αεροπλάνο, πλοίο, τρένο, αυτοκίνητο, μηχανάκι, ποδήλατο ή απλώς με τα πόδια, επιλέγει για την διαμονή του από πεντάστερο ξενοδοχείο έως ταπεινή σκηνή, ψήνει κορμί πάνω σε αναπαυτικές ξαπλώστρες ή στην καυτή άμμο, και ντύνεται με ρούχα ανάλαφρα – ενίοτε και χωρίς αυτά.
Πέρα από αυτό το λατρεμένο αλλά και τετριμμένο είδος «τουρίστα» υπάρχουν κι εκείνοι που επιλέγουν μία πιο ανορθόδοξη ανάπαυλα. Από αμφιλεγόμενη και προκλητική έως επικίνδυνη και ανόητη…
Τουρισμός Τζιχάντ
Όταν ο πόλεμος της Συρίας βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη και το Ισλαμικό Κράτος ήλεγχε σημαντικά κομμάτια του Ιράκ και της Συρίας, πολλά δυτικά έθνη είδαν κάποιους από τους πολίτες τους να φεύγουν για να πολεμήσουν στο πλευρό ισλαμιστικών ομάδων, όπως ο ISIS.
Στην πλειονότητά τους επρόκειτο για μουσουλμάνους πολίτες που αφήναν τη χώρα στην οποία ζούσαν για να εμπλακούν σ’ έναν πόλεμο που εκ πρώτης όψεως δεν ήταν δική τους δουλειά. Τα πρόσωπα αυτά ονομάστηκαν «τουρίστες τζιχάντ».
Ωστόσο, το αξιοσημείωτο είναι πως κάποιοι «τουρίστες τζιχάντ» δεν έφευγαν για να πολεμήσουν αλλά για να παρατηρήσουν ως συνηθισμένοι ταξιδιώτες, από απόσταση ασφαλείας, την απόλυτη παράνοια. Σήμερα, οι τάξεις των μουτζαχεντίν είναι γεμάτες από τέτοιους τουρίστες .
Οι πιο πολλές χώρες παραμένουν δύσπιστες για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του να ταξιδεύουν οι πολίτες τους σε άλλες χώρες για τουρισμό τζιχάντ.
Υπάρχει ο φόβος (που έχει μετατραπεί σε πραγματικότητα σε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και το Βέλγιο) πως ορισμένοι από αυτούς όταν επιστρέψουν στο σπίτι τους δεν θα πακετάρουν καλοκαιρινά αλλά… εκρηκτικά με σκοπό μία ή και περισσότερες τρομοκρατικές επιθέσεις…
Τουρισμός της παραγκούπολης
Οι διακοπές σε παραγκουπόλεις ή αλλιώς στην σκληρή πραγματικότητα της απόλυτης φτώχειας αναφέρεται ως μια μορφή τουρισμού για ανθρώπους που θέλουν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους_ ενίοτε και τη διαστροφή τους.
Οι τουρίστες των παραγκουπόλεων επισκέπτονται τις φτωχογειτονιές μιας χώρας μόνο και μόνο για να δουν πώς είναι, με τη Μανίλα (Φιλιππίνες), το Ρίο ντε Τζανέιρο (Βραζιλία) και τη Βομβάη (Ινδία) να αποτελούν τους… δημοφιλέστερους προορισμούς.
Τα τελευταία χρόνια, οι ταξιδιωτικοί πράκτορες παρατηρώντας μια αύξηση στους τουρίστες παραγκουπόλεων, έχουν δημιουργήσει ειδικά πακέτα περιηγήσεων (!) ώστε να ικανοποιούν ακόμη και πιο απαιτητικά γούστα. Ωστόσο, ο τουρισμός παραγκουπόλεων παραμένει αμφιλεγόμενος.
Ενώ οι υποστηρικτές του λένε πως αποτελεί έναν τρόπο ευαισθητοποίησης απέναντι στη φτώχεια, η άλλη πλευρά επιμένει ότι είναι μόνο μια δικαιολογία για να παρατηρούμε τους φτωχούς και να αισθανόμαστε, ίσως, πιο ευτυχείς από αυτούς…
Είναι ενδιαφέρον ότι ο τουρισμός της παραγκούπολης ήταν δημοφιλής στις ΗΠΑ. Τον 19ο αιώνα, πλούσιοι και περίεργοι Λονδρέζοι ταξίδευαν για να δουν τις παραγκουπόλεις και τις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης και του Σαν Φρανσίσκο, που ήταν γεμάτες ναρκωτικά.
Μια ολόκληρη τουριστική βιομηχανία ξεπήδησε γύρω από τον τουρισμό αυτόν εκείνη την εποχή, με τους ταξιδιωτικούς πράκτορες να προσλαμβάνουν έως και ηθοποιούς για να υποδύονται τους χρήστες ναρκωτικών και τα μέλη συμμοριών. Μερικοί ηθοποιοί το προχώρησαν ακόμη παραπέρα πυροβολώντας στους δρόμους ανάμεσα στο ανυποψίαστο πλήθος…
Τουρισμός αυτοκτονίας
Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία, η πράξη δηλαδή της παροχής βοήθειας σε κάποιον για να αυτοκτονήσει, είναι παράνομη σε πολλές χώρες. Όχι όμως στην Ελβετία η οποία βλέπει σήμερα να «ανθίζει» στα εδάφη της ένα νέο είδος τουρισμού: οι τουρίστες αυτοκτονίας.
Πρόκειται για άτομα που φεύγουν από τις χώρες τους με σκοπό να… μην επιστρέψουν ποτέ πίσω, αναζητώντας πρόσβαση σε υπηρεσίες υποβοηθούμενης αυτοκτονίας. Ο τουρισμός αυτοκτονίας είναι ωστόσο τόσο αμφιλεγόμενος όσο η υποβοηθούμενη και η κλασσική αυτοκτονία.
Οι υποστηρικτές του συχνά επισημαίνουν το γεγονός ότι η πλειονότητα των τουριστών υποφέρει και επιθυμεί να πεθάνει. Για ποιον άλλο λόγο θα ταξίδευαν από μια μακρινή χώρα στην Ελβετία, όπου δεν έχουν οικογένεια ή συγγενείς, εκτός από την αναζήτηση βοήθειας για να πεθάνουν;
Οι υποστηρικτές του λένε επίσης ότι ο τουρισμός αυτοκτονίας μπορεί να αποφευχθεί μόνο εάν επιτραπεί στους ανθρώπους αυτής της κατηγορίας να κάνουν, υπό αυστηρές προϋποθέσεις, υποβοηθούμενη αυτοκτονία στις χώρες τους.
Τουρισμός της καταστροφής
Οι τουρίστες των φυσικών ή άλλων καταστροφών είναι άνθρωποι που ταξιδεύουν σε περιοχές που έχουν καταστραφεί από φυσικές ή ανθρωπογενείς αιτίες. Αυτή η μορφή τουρισμού ονομάζεται εναλλακτικά «σκοτεινός τουρισμός».
Οι τουρίστες ενδιαφέρονται μόνο να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους βλέποντας (από πρώτο χέρι) τις επιπτώσεις της καταστροφής.
Δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα καταστροφής στις ΗΠΑ περιλαμβάνουν το Περλ Χάρμπορ, το οποίο βομβαρδίστηκε από τους Ιάπωνες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το Γκέτυσμπεργκ της Πενσυλβάνια. Το Γκέτυσμπεργκ ήταν το πιο θανατηφόρο πεδίο μάχης του εμφύλιου πολέμου των ΗΠΑ, με πάνω από 50.000 θύματα σε μόλις τρεις ημέρες.
Άλλα τουριστικά αξιοθέατα καταστροφής είναι τα μέρη όπου δολοφονήθηκαν οι Αβραάμ Λίνκολν και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Εκτός των ΗΠΑ, δημοφιλείς προορισμοί «σκοτεινού τουρισμού» είναι η Χιροσίμα, η Πομπηία και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.
Οι προορισμοί αυτού του είδους τουρισμού δεν έχουν να κάνουν αποκλειστικά με ιστορικά σημεία ενδιαφέροντος με τους τουρίστες να συρρέουν επίσης και σε περιοχές που επλήγησαν πρόσφατα από καταστροφές όπως σεισμοί, τσουνάμι, τυφώνες, ανεμοστρόβιλοι, πλημμύρες και, ίσως, πόλεμοι.
Πολλοί άνθρωποι επισκέφτηκαν, για παράδειγμα, τη Νέα Ορλεάνη για να δουν τις συνέπειες του καταστροφικού τυφώνα Κατρίνα.
Το 2015, ένα τουριστικό πρακτορείο στη Ρωσία προσφέρθηκε να μεταφέρει τουρίστες καταστροφών στη Συρία, ώστε να μπορούν να δουν τον συνεχιζόμενο πόλεμο από πρώτο χέρι. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της περιοδείας έπρεπε να επικεντρωθεί στα μετόπισθεν, το πρακτορείο είπε ότι σχεδίαζε να οδηγήσει τους ανθρώπους στην πρώτη γραμμή, αν είχε την ευκαιρία.
Η ίδια η Συριακή κυβέρνηση θέλει τους τουρίστες να έρχονται στη χώρα παρά τους κινδύνους και συνεχίζει να προωθεί τον πόλεμο ως τουριστικό αξιοθέατο…
Τουρισμός για σεξ
Όπως είναι προφανές από το όνομά του, οι τουρίστες του σεξ είναι εκείνοι που ταξιδεύουν από μία χώρα σε άλλη χώρα καθαρά για σεξ. Τις περισσότερες φορές, ο τουρίστας ταξιδεύει από ένα ανεπτυγμένο έθνος σε ένα λιγότερο ανεπτυγμένο. Παλιότερα ήταν μόνον οι τουρίστες από την Δύση σε χώρες της Ανατολής.
Τώρα όλο και περισσότεροι τουρίστες σεξ ταξιδεύουν από την Κίνα, την Ιαπωνία, την Κορέα και την Ταϊβάν. Οι δημοφιλείς προορισμοί σεξ περιλαμβάνουν την Καμπότζη, την Ταϊλάνδη, τις Φιλιππίνες, το Μπαγκλαντές, την Τζαμάικα και τη Δομινικανή Δημοκρατία.
Ο τουρισμός για σεξ είναι τόσο σημαντικός για την οικονομία χωρών όπως η Ταϊλάνδη, που ήδη συνεισφέρει περίπου το 12% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της. Οι ίδιοι οι τουρίστες θέλουν να εξερευνήσουν το σεξ με απόλυτη ελευθερία χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν για το τι θα συνέβαινε αν ήταν στη χώρα καταγωγής τους.
Ο σεξουαλικός τουρισμός είναι σοβαρό πεδίο αντιπαράθεσης. Διότι ουσιαστικά μιλάμε για πορνεία, τα δίκτυα της οποίας όπως ακριβώς κι αυτά του human trafficking διοικούνται από εγκληματίες.
Οι ίδιες οι πόρνες φοβούνται να μιλήσουν, καθώς η πορνεία είναι συνήθως τυπικά παράνομη στις χώρες τους αλλά και επειδή φοβούνται για την ζωή τους, που στα μάτια των εμπόρων λευκής σαρκός δεν έχει την παραμικρή αξία.
Τουρισμός των όπλων
Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, δεν επιτρέπουν όλες οι χώρες στους πολίτες τους την οπλοκατοχή. Σε ορισμένες μάλιστα χώρες , είναι σχεδόν αδύνατο να προμηθευτεί κάποιος ένα περίστροφο.
Έτσι, μερικοί πολίτες της Αυστραλίας, της Ασίας και της Ευρώπης που επιθυμούν να βάλουν το δάχτυλό -που τους τρώει- στην σκανδάλη ταξιδεύουν μέχρι τις ΗΠΑ για να τους περάσει η φαγούρα.
Δεν πηγαίνουν όλοι οι τουρίστες των όπλων στις ΗΠΑ ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό. Μερικοί είναι απλοί, συνηθισμένοι ταξιδιώτες που γίνονται τουρίστες όπλων τη στιγμή που αποφασίζουν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους για στις επιδόσεις τους στην σκοποβολή.
Άλλοι είναι Αμερικανοί που δεν έχουν την οικονομική άνεση να αγοράσουν όπλα ή απλώς περίεργοι που θέλουν να «ρίξουν» με έναν συγκεκριμένο τύπο όπλου.
Η Χαβάη και το Λας Βέγκας είναι δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί όπλων. Τα σκοπευτήρια και τα πεδία βολής προσλαμβάνουν νεαρούς, που στέκονται στην άκρη των δρόμων μοιράζοντας διαφημιστικά φυλλάδια των υπηρεσιών τους.
Οι ενδιαφερόμενοι τουρίστες, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν πυροβολήσει ποτέ στη ζωή τους, πηγαίνουν συνήθως σε κλειστά σκοπευτήρια , όπου μπορούν να πυροβολήσουν έως και με τέσσερα διαφορετικά όπλα, ανάλογα με το πακέτο υπηρεσιών που επιλέγουν…
Τουρισμός ατομικής ενέργειας
Όπως πιθανώς μαντέψατε από το όνομα, το εν λόγω είδος τουρισμού επικεντρώνεται στα πυρηνικά όπλα. Οι τουρίστες αυτής της κατηγορίας επισκέπτονται πυρηνικά μουσεία, περιοχές ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων ή ακόμη και περιοχές που έχουν καταστραφεί από πυρηνικά όπλα ή κατάρρευση πυρηνικών αντιδραστήρων.
Δημοφιλείς προορισμοί στις ΗΠΑ είναι το Μουσείο Πυραύλων Τιτάνα στην Tucson της Αριζόνα, όπου αποθηκεύονταν πυρηνικοί πύραυλοι. Εδώ, οι περίεργοι τουρίστες μπορούν ακόμη και να εισέλθουν στο σιλό εκτόξευσης πυραύλων. Υπάρχει επίσης η τοποθεσία δοκιμής Trinity στο Νέο Μεξικό, όπου η πρώτη ατομική βόμβα πυροδοτήθηκε στις 16 Ιουλίου του 1945.
Οι τουρίστες επιτρέπονται μόνο σε επιλεγμένες ημερομηνίες δύο φορές το χρόνο και μπορούν ακόμη και να επισκεφθούν το ακριβές σημείο όπου πυροδοτήθηκε η βόμβα. Υπάρχει επίσης το Hanford Nuclear Reservation, όπου κατασκευάστηκε ο πρώτος πυρηνικός αντιδραστήρας και παρήχθη το πλουτώνιο για την πρώτη ατομική βόμβα καθώς και το Αμερικανικό Μουσείο Επιστήμης και Ενέργειας στο Oak Ridge του Τενεσί, όπου έγινε ο εμπλουτισμός.
Ένα άλλο είναι το Εθνικό Μουσείο Πυρηνικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Albuquerque, στο Νέο Μεξικό, όπου οι περίεργοι τουρίστες μπορούν να μάθουν για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Εκτός των ΗΠΑ, υπάρχει βεβαίως η Ιαπωνία: το Μουσείο Ατομικής Βόμβας του Ναγκασάκι και το Hiroshima Peace Memorial Park – μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO από το 1996 στη Χιροσίμα, όπου οι τουρίστες μπορούν να μάθουν για τις βόμβες που έριξαν οι ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και εξανάγκασαν την Ιαπωνία σε συνθηκολόγηση, σηματοδοτώντας το τέλος του πολέμου στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Στην Ουκρανία, οι τουρίστες μπορούν να επισκεφθούν τις περιοχές γύρω από το Τσερνομπίλ, οι οποίες υπέστησαν πυρηνική καταστροφή το 1986, μετά από απανωτές εκρήξεις του τέταρτου αντιδραστήρα στο εκεί πυρηνικό εργοστάσιο, που τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους χιλίων τόνων.
Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκαν στον αέρα, μέσω του οποίου μεταφέρθηκε στις γύρω περιοχές με ταχείς ρυθμούς. Επί δέκα ημέρες, τα φλεγόμενα πυρηνικά καύσιμα απελευθέρωναν στην ατμόσφαιρα εκατομμύρια ραδιενεργά στοιχεία, σε ποσότητα που αντιστοιχεί σε 200 βόμβες σαν αυτή της Χιροσίμας.
Ραδιενεργός σκόνη απλώθηκε πάνω από την Ευρώπη φτάνοντας μέχρι το Βόρειο Πόλο. Η ξενάγηση περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και μια επίσκεψη στην έρημη πόλη Πρίπγιατ η οποία εγκαταλείφθηκε μετά την καταστροφή…
Τουρισμός για αγορά ή χρήση ναρκωτικών
Ο τουρισμός για αγορά ή χρήση ναρκωτικών αποτελεί μία ολοένα και περισσότερο εξειδικευμένη βιομηχανία σε χώρες που παράγουν ναρκωτικά όπως η Κολομβία. Δυτικοί και Αυστραλοί τουρίστες ταξιδεύουν συχνά στην Κολομβία για να αγοράσουν ή να κάνουν χρήση κοκαΐνης.
Ο τουρισμός αυτός αναπτύσσεται επειδή η κοκαΐνη είναι φθηνή στην Κολομβία, τουλάχιστον σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Στην Αυστραλία, ένα γραμμάριο κοκαΐνης πωλείται έναντι 300 δολαρίων. Στην Κολομβία, η ίδια ποσότητα κυμαίνεται από 7 έως 15 δολάρια .
Είναι επίσης εύκολο να αγοράσει κάποιος κοκαΐνη στην Κολομβία, όπου πωλείται ακόμη και στους δρόμους. Οι drug dealers κυκλοφορούν στις περιοχές που επισκέπτονται οι ξένοι ή στέκονται απλώς στην άκρη του δρόμου κερνώντας γλυκά και τσίχλες με… κρυμμένη κοκαΐνη.
Οι αστυνομικοί σπάνια ενοχλούν τους πωλητές ναρκωτικών, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν λάβει το δωράκι τους. Μερικές φορές, οι ίδιοι οι αστυνομικοί στήνουν δήθεν σύλληψη ξένων τουριστών με ναρκωτικά ίσα-ίσα γα να δωροδοκηθούν ακόμη και με 1 δολάριο αφήνοντας τους εν συνεχεία ελεύθερους και… φτιαγμένους!
Τουρισμός της ταφόπλακας
Πρόκειται για ταξιδιώτες που λατρεύουν να επισκέπτονται κοιμητήρια. Αν και αυτό περιλαμβάνει συνήθως νεκροταφεία με τάφους διάσημων ανθρώπων ή εθνικών ηρώων, οποιοδήποτε νεκροταφείο με ενδιαφέρουσα ιστορία μπορεί να γίνει τουριστικός προορισμός.
Δημοφιλή νεκροταφεία που επισκέπτονται οι τουρίστες είναι το Εθνικό Νεκροταφείο του Άρλινγκτον στην Ουάσινγκτον DC και το Νεκροταφείο Pere Lachaise (Περ Λασέζ) στο Παρίσι. Το Κοιμητήριο του Άρλινγκτον απλώνεται σε έκταση 6.240 στρεμμάτων στις όχθες του ποταμού Πότομακ. Τεράστιο και καταπράσινο, γεμάτο ενδιαφέροντα μνήματα και μνημεία και βέβαια την «αιώνια φλόγα» που καίει στο μνημείο του Τζον Κένεντι.
Το Pere Lachaise, ένα μικρό σχετικά κοιμητήριο στην καρδιά του Παρισιού, είναι το μέρος όπου αναπαύεται ο τραγουδιστής Τζιμ Μόρισον – οι τουρίστες αφήνουν συχνά μισοκαπνισμένα τσιγάρα στον τάφο του.
Ένας άλλος διάσημος «κάτοικος» του Pere Lachaise είναι ο συγγραφέας Όσκαρ Ουάιλντ -. του αφήνουν πάντα σελίδες με πεντάγραμμο και γραμμένες νότες και χαρτοπετσέτες χρωματισμένες με κραγιόν. Η Εντίθ Πιάφ, ο Μολιέρος, ο Φρεντερίκ Σοπέν, ο Μαρσέλ Προυστ, ο Ονορέ Ντε Μπαλζάκ είναι μερικοί μόνον από τους μεγάλους δημιουργούς και καλλιτέχνες που έχουν ταφεί εκεί.
Τελευταία, κυρίως στις ΗΠΑ, υπάρχει μια μεγάλη αύξηση σε αυτό το είδος τουρισμού, καθώς τα κοιμητήρια εκεί αποτελούν συνήθως τεράστιες εκτάσεις, όπου οι επισκέπτες, μπορούν να κάνουν τον περίπατό τους ή ακόμη και πικ νικ (!) όπως στο κοιμητήριο του Γκριν Γουντ στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης ,με τα 4.780 στρέμματα ανοιχτού χώρου πρασίνου, τα 7.000 δέντρα και τις ανθισμένες μανόλιες την άνοιξη.
Οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης το θεωρούν ιδανικό μέρος για social distancing που πρέπει να τηρείται εξ αιτίας του κορωνοϊού όχι μόνο λόγω του μεγέθους του αλλά και διότι οι χιλιάδες «κάτοικοί» του ομολογουμένως δεν αποτελούν κίνδυνο για τους επισκέπτες…
Μερικοί όψιμοι «τουρίστες της ταφόπλακας» σημειώνουν ότι αισθάνονται μία… γλυκόπικρη πνευματική επαφή με εκείνους που πέθαναν κατά την τελευταία πανδημία που έπληξε την Αμερική από το 1918 έως το 1920.
Οι τάφοι τους λειτουργούν ως μια έντονη, αλλά παρήγορη υπενθύμιση ότι ήμασταν εδώ πριν και θα θριαμβεύσουμε ενάντια και σε αυτόν τον αόρατο εχθρό. Είναι πολλοί αυτοί που επισκέπτονται τακτικά αυτά τα μέρη και περιγράφουν αυτήν τους την εμπειρία ως «πνευματικά αναζωογονητική» και «ελπιδοφόρα»…
Τουρισμός για πειραματισμό
Είναι ένας περιεκτικός όρος για να περιγράψει την πράξη του πειραματισμού σε κάτι καινούργιο. Δεν υπάρχει ξεκάθαρος κανόνας για το τι χαρακτηρίζεται «πειραματικός τουρισμός», καθώς μετράει κάθε ασυνήθιστη μορφή εκδρομής. Δεν χρειάζεται να φύγετε από την πατρίδα σας για να πειραματιστείτε ως τουρίστας.
Ένα ταξίδι στο αεροδρόμιο της πόλης σας μπορεί να χαρακτηριστεί ως πειραματικός τουρισμός. Εάν αποφασίσετε να πάτε λίγο πιο μακριά, ένα ταξίδι τις ώρες αιχμής μιας συνηθισμένης μέρας στην κοντινή πόλη θεωρείται πειραματικός τουρισμός.
Εάν θέλετε κάτι πιο ασυνήθιστο, θα μπορούσατε απλώς να πάρετε έναν χάρτη μιας πόλης, να σχεδιάσετε μια γραμμή στους δρόμους της και να ακολουθήσετε αυτήν τη γραμμή στον πραγματικό κόσμο.
Ή θα μπορούσατε να επισκεφθείτε μια νέα πόλη με τα μάτια καλυμμένα και να καθοδηγείσθε από έναν φίλο σας σε όλο το ταξίδι σας. Επιστρέφετε επίσης με τα μάτια καλυμμένα, ώστε να μην έχετε δει καθόλου την πόλη αλλά να την έχετε «ζωγραφίσει» στο μυαλό σας μέσα από τις περιγραφές του φίλου σας, τις μυρωδιές στον αέρα, τους ήχους και τις κουβέντες που θα έχετε ακούσει στους δρόμους… Μπορείτε επίσης να παραμείνετε στο σπίτι!
