Ρωμαϊκά μουσεία κατά μήκος του Δούναβη
Οι επισκέπτες που επιθυμούν να περπατήσουν στα χνάρια των Ρωμαίων, μπορούν να το κάνουν πιο εύκολα από ποτέ: Το Μουσείο Quintana στο Künzing έχει ενώσει τις δυνάμεις του με τέσσερα άλλα μουσεία για να σχηματίσουν τα ” Ρωμαϊκά Μουσεία στο Δούναβη” .
Μαζί με το Κρατικό Γραφείο Διατήρησης Μνημείων, σχεδιάζουν “ψηφιακή αφήγηση μέσω μιας εφαρμογής που επιτρέπει επίσης προβολές 360 μοιρών “.
Στο μέλλον, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ρίξουν μια ματιά στο παρελθόν από τον καναπέ στο σπίτι τους.
Τα Ρωμαϊκά Μουσεία είναι:
- Archäologisches Museum – Kelheim
- Historisches Museum – Regensburg
- Gäubodenmuseum – Straubing
- Museum Quintana – Archäologie in Künzing
- RömerMuseum Kastell Boiotro – Passau
- Das kelten römer museum – Manching
Η Βαυαρική λεκάνη του Δούναβη είναι το βορειότερο τμήμα των ποταμών του Δούναβη, το οποίο εκτείνεται από το Eining έως τη Μαύρη Θάλασσα. Η λεκάνη του Δούναβη υποδηλώνει τα όρια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Τα σύνορα ήταν ασφαλισμένα με κάστρα και παρατηρητήρια. Τα ερείπια των οικισμών και τα ερείπια των στρατιωτικών εγκαταστάσεων κατά μήκος του Δούναβη είναι μάρτυρες της ιστορίας.
Εκείνη την εποχή, περίπου 500 στρατιώτες έπρεπε να εξασφαλίσουν ένα τμήμα των βόρειων συνόρων της τεράστιας ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, σχεδόν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια.
Αυτό κατέστησε το φρούριο του στρατού του Künzing ένα από τα μικρότερα στρατόπεδα που έχτισαν οι Ρωμαίοι στις όχθες του Δούναβη.
Λίγα έχουν μείνει από τα πολυάριθμα φρούρια και παρατηρητήρια κατά μήκος των συνόρων της Αυτοκρατορίας. Αλλά αυτά τα ερείπια έχουν μεγάλη πολιτιστική και ιστορική αξία.
Οι Ρωμαίοι έφεραν κρασιά στη Βαυαρία πριν από 2000 χρόνια
Μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα, το κρασί ήταν πιο σημαντικό από τη μπύρα στη Βαυαρία. Το κρασί ήταν πιο σημαντικό από τη μπύρα.
Η αμπελουργία του Βαυαρικού Δούναβη δεν τεκμηριώθηκε την εποχή των Ρωμαίων, αλλά ήταν πολύ πιθανό οι Ρωμαίοι να έφεραν μαζί τους τα αμπέλια από το σπίτι τους.
Επιπρόσθετα, οι ρωμαϊκές διατροφικές συνήθειες έφεραν μια ευπρόσδεκτη ποικιλία στην τοπική κουζίνα.
Οι ρωμαϊκές διατροφικές συνήθειες επέφεραν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή στην τοπική κουζίνα, η οποία πιθανότατα αποτελούταν κυρίως από χυλό σίτου με γεμιστά λαχανικών ή κρέατος.
Στο τραπέζι ήρθε και το ελαιόλαδο και το πρόβειο τυρί που αρωματοποιήθηκαν με το σκόρδο. Εκείνοι που θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά το δείπνο τους, απολάμβαναν από σύκα μέχρι και στρείδια.
Από την άλλη πλευρά, οι Ρωμαίοι αρχικά δεν έγιναν λάτρεις της μπύρας. Για τους Ρωμαίους, το κριθάρι ήταν κάτι για τα ζώα, αλλά τίποτα από το οποίο θα μπορούσαν να έχουν βγάλει ένα ποτό.
Με την πάροδο του χρόνου, όμως, οι κατακτητές πήραν μια γεύση – και ανέλαβαν την κατανάλωση μπύρας από τους λεγόμενους βάρβαρους.
Γενικά, το Künzing του 1ου αιώνα ήταν εκπληκτικά πολυπολιτισμικό. Οι Ρωμαίοι βοηθοί στρατιώτες προέρχονταν από την ελεύθερη Γερμανία, τη σημερινή Βουλγαρία, την Πορτογαλία, ακόμη και από τη Συρία.
Οι στρατιώτες έμαθαν λατινικά, να διαβάζουν, να γράφουν και να διαδίδουν τη ρωμαϊκή κουλτούρα. Όλα αυτά αποδεικνύονται από τα στρατιωτικά διπλώματα, για τα οποία κάποια από τα μουσεία είναι ιδιαίτερα υπερήφανα.
Τους παραδόθηκαν στους στρατιώτες μετά από 25 χρόνια υπηρεσίας και πιστοποίησαν το νεοαποκτηθέν καθεστώς ως ελεύθερος Ρωμαίος πολίτης.
