Η στάθμευση σε ποδηλατόδρομους είναι ενοχλητική και συχνά επικίνδυνη. Αλλά τιμωρούνται επαρκώς οι παραβάσεις; Και είναι νόμιμο για τους πολίτες να αναλάβουν οι ίδιοι δράση;
Φορτηγά ή αυτοκίνητα που παρκάρουν πάνω στον ποδηλατόδρομο και ποδηλάτες που αναγκάζονται να βγουν στον δρόμο. Οι οδηγοί που βλέπουν τα πεζοδρόμια ως πρόσθετο χώρο στάθμευσης και παρκάρουν στις διαβάσεις πεζών.
Και, όποιος έχει καροτσάκι ή αναπηρικό αμαξίδιο, αντιλαμβάνεται πόσο δύσκολο είναι να κάνει παράκαμψη. Στο Μόναχο, αυτό είναι μια ενοχλητική καθημερινότητα για τους ποδηλάτες και τους πεζούς – και συχνά επικίνδυνη.
Οι κοινοβουλευτικές ομάδες ÖDP και München Liste στο δημαρχείο θέλουν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα. Η δημοτική σύμβουλος του ÖDP Sonja Haider έχει ετοιμάσει ένα ολόκληρο πακέτο προτάσεων για το θέμα αυτό.
Το κύριο μέλημα είναι η ασφάλεια. Εξάλλου, το δημοτικό συμβούλιο είχε ήδη υιοθετήσει το 2017 και το 2018 το Vision Zero, δηλαδή τον στόχο να μηδενιστεί ο αριθμός των νεκρών από τροχαία ατυχήματα.
Αλλά όταν τα αυτοκίνητα παρκάρουν στον ποδηλατόδρομο και οι ποδηλάτες πρέπει να παρακάμψουν, λέει η Haider, αυτό γίνεται επικίνδυνο.
Τονίζει ότι δεν πρόκειται για την ανάπτυξη μεγάλων αστυνομικών δυνάμεων κατά των παραβατών στάθμευσης, αλλά “δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι ισχύονες κανόνες δεν εφαρμόζονται”. Αυτό περιλαμβάνει την ρυμούλκηση των αυτοκινήτων που σταθμεύουν με αυτόν τον τρόπο ή την επιβολή κλήσης. Αντίθετα, ακούει συνέχεια ότι η λανθασμένη στάθμευση γίνεται πολύ συχνά ανεκτή στην πόλη, λέει η Haider.
“Οι προτεραιότητες είναι λάθος εδώ. Αν θέλουμε να επιτύχουμε μια ανατροπή και να προστατεύσουμε, για παράδειγμα, τους ηλικιωμένους πολίτες, οι οποίοι πραγματικά κινδυνεύουν και αντιπροσωπεύουν τη συντριπτική πλειοψηφία των θανάτων από ποδηλασία, τότε πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε τους ποδηλατόδρομους και τα μονοπάτια ασφαλή. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν δεν επιτρέπεται η παράνομη στάθμευση”.
Συνέπεια: οι πολίτες αναλαμβάνουν οι ίδιοι δράση κατά των παραβατών στάθμευσης
Ως εκ τούτου, συμπάσχει με τους εκνευρισμένους ποδηλάτες ή πεζούς που αναλαμβάνουν οι ίδιοι δράση και φωτογραφίζουν αυτοκίνητα σταθμευμένα στο πεζοδρόμιο ή τον ποδηλατόδρομο και το καταγγέλλουν ως παράβαση.
Υπάρχουν διάφορες εφαρμογές που διατίθενται σε εθνικό επίπεδο για το σκοπό αυτό, αλλά προφανώς υπήρξαν προβλήματα με τη χρήση τους πρόσφατα.
Για παράδειγμα, η Γερμανική Περιβαλλοντική Βοήθεια ανέφερε πρόσφατα ότι το γραφείο της Βαυαρίας για την εποπτεία της προστασίας δεδομένων είχε προειδοποιήσει τους πολίτες που είχαν κάνει τέτοιες αναφορές και μάλιστα τους είχε χρεώσει ένα πρόστιμο 100 ευρώ, επειδή αυτό αποτελούσε παραβίαση της προστασίας δεδομένων.
Η πόλη πρέπει να επεξεργαστεί ένα σχέδιο με την αστυνομία
Η Sonja Haider βρίσκει λάθος την ποινικοποίηση των πολιτών και επικρίνει ότι αυτό εμποδίζει τον εντοπισμό και την τιμωρία των παραπτωμάτων. Ως εκ τούτου, η πόλη θα πρέπει να εκπονήσει κάποιο σχέδιο με την αστυνομία και τον δημοτικό έλεγχο κυκλοφορίας για τον τρόπο αντιμετώπισης των αναφορών για παραβάσεις στάθμευσης από την κοινωνία των πολιτών μέσω των ψηφιακών μέσων, των διαφημίσεων κ.λπ.
Θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι όσοι καταγγέλλουν κάτι δεν έχουν να φοβούνται κυρώσεις λόγω παραβίασης της προστασίας των δεδομένων και ότι τα επικίνδυνα εμπόδια απομακρύνονται όσο το δυνατόν ταχύτερα και αποτελεσματικότερα.
Αλλά το θέμα αυτό είναι πολύπλοκο. Μια εκπρόσωπος του Κρατικού Γραφείου Προστασίας Δεδομένων εξηγεί ότι κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να καταγγείλει παραβάσεις στην αστυνομία. Ωστόσο, το κατά πόσον είναι αναγκαία και, επομένως, επιτρεπτή η λήψη φωτογραφίας πρέπει να εξετάζεται σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση.
Εάν θίγεστε προσωπικά επειδή βρίσκεστε σε επικίνδυνη κατάσταση ή ο δρόμος σας έχει αποκλειστεί, μπορεί να δικαιολογείται η λήψη φωτογραφίας. Όχι όμως στην περίπτωση “γενικών παραβάσεων των κανόνων οδικής κυκλοφορίας”, σύμφωνα με την εκπρόσωπο. Ένας αριθμός πινακίδας κυκλοφορίας, για παράδειγμα, μπορεί να μεταβιβαστεί χωρίς εικόνα.
Το θέμα είναι ότι μια φωτογραφία χρειάζεται πάντα νομική βάση, επειδή παρεμβαίνει στα δικαιώματα ενός άλλου προσώπου, σύμφωνα με εκπρόσωπο. Αυτό ρυθμίζεται από τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων.
Εκεί, ορίζεται ότι πραγματοποιείται μια εξισορρόπηση των συμφερόντων, το ζήτημα είναι ποιανού δηλαδή το δικαίωμα βαραίνει περισσότερο στη μεμονωμένη περίπτωση.
Η λήψη μιας φωτογραφίας θα μπορούσε επομένως σίγουρα να συνιστά παραβίαση της προστασίας των δεδομένων και η κρατική υπηρεσία, ως αρμόδια αρχή, είναι εξουσιοδοτημένη να επιβάλει πρόστιμα. Η ανακριτική αρχή είναι η αστυνομία, η οποία αποφασίζει ποια αποδεικτικά στοιχεία χρειάζεται.
Οι παραβάσεις είναι συχνά ζήτημα αναλογικότητας
Στο Μόναχο, το KVR και η αστυνομία μοιράζονται τον έλεγχο της κυκλοφορίας. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της αστυνομίας Sven Müller, και οι δύο υπηρεσίες έχουν “πολύ προσωπικό στο δρόμο που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ελέγχει την κυκλοφορία”.
Ωστόσο, οι παραβάσεις είναι συχνά μικρής διάρκειας και συχνά τίθεται θέμα αναλογικότητας. Φυσικά, κάθε πολίτης που θίγεται μπορεί να υποβάλει καταγγελία.
Ο εκπρόσωπος του KVR, Johannes Mayer, εξηγεί ότι στην περίπτωση μεμονωμένων αναφορών από ιδιώτες, κάθε περίπτωση εξετάζεται για να διαπιστωθεί αν πληρούνται οι νομικές προϋποθέσεις για περαιτέρω δίωξη και λαμβάνεται απόφαση για το αν μπορεί να δοθεί προειδοποίηση στον καταγγελλόμενο παραβάτη στάθμευσης.
Σε αυτή την περίπτωση, το KVR προσεγγίζει τον μάρτυρα που έστειλε την αναφορά. Για να εκδοθεί προειδοποίηση, πρέπει να υπάρχουν νομικά δεσμευτικά αποδεικτικά στοιχεία, όπως η ημερομηνία, η ώρα, το είδος της παράβασης και μια φωτογραφία. Μόνο η αστυνομία μπορεί να ρυμουλκήσει το αυτοκίνητο, δήλωσε ο Mayer.
Το ÖDP θα ήθελε να δει μια σαφή στρατηγική για την αντιμετώπιση του προβλήματος των σταθμευμένων ποδηλατοδρόμων και πεζοδρόμων, όπως στο Βερολίνο.
Θα ήθελε να το επεξεργαστεί αυτό με το KVR, την αστυνομία, την τροχαία και τους εκπροσώπους των ποδηλατών και των πεζών. Επειδή “η ψήφιση ενός ψηφίσματος από μόνη της δεν βοηθάει, πρέπει στη συνέχεια και να εφαρμοστεί”.
