Χιλιάδες πρωτοετείς φοιτητές ψάχνουν τώρα ξανά για δωμάτια. Αλλά ένας κάτοικος του Μονάχου που νοικιάζει σε νέους αντιμετωπίζει βαριές κυρώσεις.
Το τμήμα κοινωνικών υπηρεσιών τον κατηγορεί ότι διευθύνει μια “αναγκαστική κοινότητα συγκατοίκησης”. Ωστόσο, ο δήμαρχος Reiter απηύθυνε πρώτα έκκληση για ενοικίαση σε φοιτητές.
Γύρω από το σπίτι φυτρώνουν πλούσια βότανα για τους ερασιτέχνες μάγειρες μεταξύ των νεαρών ενοίκων. Στην κοινόχρηστη κουζίνα, ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι προσκαλεί να περάσουν όμορφα βράδια με τους συγκατοίκους τους. Υπάρχει επίσης άφθονος χώρος για κοινωνικές συναναστροφές στη βεράντα και στον κήπο.
Όλα θα μπορούσαν να είναι υπέροχα στο σπίτι στο Obermenzing, το οποίο ήταν κάποτε μια μονοκατοικία. Δώδεκα κυρίως νέοι άνθρωποι ζουν εδώ μαζί κάτω από μια στέγη. Οκτώ από αυτούς σπουδάζουν, πηγαίνουν στο σχολείο ή κάνουν κάποιου είδους εκπαίδευση.
Αλλά αν η πόλη αποφασίσει, η φοιτητική ζωή σε ένα κοινόχρηστο διαμέρισμα θα τελειώσει σύντομα. Η κοινωνική υπηρεσία κατηγορεί τον ιδιοκτήτη ότι λειτουργεί ένα είδος ξενοδοχείου ή πανσιόν στη μονοκατοικία. Σε ειδοποίηση προς τον ιδιοκτήτη, η αρχή περιγράφει τη συγκατοίκηση φοιτητών, μαθητών και επαγγελματιών ως “αναγκαστική συγκατοίκηση”.
Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού είναι γιατρός από το Μόναχο. Έχει ανακαινίσει το κτίριο και το έχει επανασχεδιάσει με τέτοιο τρόπο ώστε αντί για μια μέση οικογένεια, πολλοί περισσότεροι άνθρωποι να βρίσκουν εδώ στέγη.
Ήθελε να δημιουργήσει χώρο διαβίωσης ειδικά για τους φοιτητές: Χιλιάδες αναζητούν ξανά δωμάτιο αυτές τις εβδομάδες – λίγο πριν από την έναρξη του νέου εξαμήνου.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο δήμαρχος Dieter Reiter απηύθυνε επείγουσα έκκληση στους κατοίκους του Μονάχου να υπενοικιάσουν σε φοιτητές – έστω και προσωρινά για ένα ή δύο εξάμηνα.
Αυτό ακριβώς κάνει ο ιδιοκτήτης Ludwig T., ο οποίος δεν θέλει να εμφανιστεί το πραγματικό του όνομα στην εφημερίδα. Από τα τέλη του 2019, αρχές του 2020 νοικιάζει, όχι μόνο στο Obermenzing: στο Hadern διαθέτει μια δεύτερη μονοκατοικία. Σε αυτό ζουν δεκαέξι γυναίκες και άνδρες. Οι μισοί από αυτούς είναι φοιτητές, μαθητές ή εκπαιδευόμενοι.
Ο Τ. τους χρεώνει 530 έως 690 ευρώ ανά δωμάτιο – ανάλογα με το μέγεθος. Προσφέρει δωμάτια μέσω διαδικτυακών πυλών όπως “wg-gesucht.de” και “wg-suche.de”. Ο πατέρας του φροντίζει για την επιλογή των μελλοντικών ενοικιαστών.
Ένας από τους πρώτους που μετακόμισαν στο σπίτι στο Hadern ήταν ο Hayim M. (35 ετών). Ο βοηθός ερευνητής είναι διδακτορικός φοιτητής και ερευνητής πανδημίας στο TU. “Ήμουν πολύ χαρούμενος που βρήκα αυτό το μέρος. Είναι μια καλή προσφορά για φοιτητές ή επιστήμονες που αναζητούν κάτι στο Μόναχο”, λέει.
Αλλά η πόλη απαιτεί από τον ιδιοκτήτη του σπιτιού να διώξει αμέσως τον Hayim M. και τους άλλους. Το Τμήμα Κοινωνικής Πρόνοιας έχει εκδώσει ανακοίνωση με ημερομηνία 30 Ιουλίου και 4 Αυγούστου που απαγορεύει τη χρήση αυτή. Κατηγορεί τον Ludwig T. για κατάχρηση χώρου διαβίωσης.
Οι ενοικιαστές πρέπει να φύγουν μέχρι τον Δεκέμβριο. Διαφορετικά, ο Τ. θα αντιμετωπίσει υψηλά πρόστιμα: συνολικά πάνω από 40.000 ευρώ.
Και η πόλη απειλεί με περαιτέρω κυρώσεις: Σε περίπτωση κατάχρησης, μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο έως και μισό εκατομμύριο ευρώ ανά ακίνητο – εναλλακτικά, υπάρχει επίσης η απειλή φυλάκισης.
Οι επιθεωρητές της κοινωνικής υπηρεσίας εμφανίστηκαν στη μέση της πανδημίας. Ο Ludwig T. υποψιάζεται ότι ένας γείτονας έδωσε ανώνυμη πληροφορία για να τον βλάψει. Πριν ξεσπάσει η πανδημία, οι φοιτητές διασκέδαζαν στον κήπο, είχε γίνει φασαρία, και έτσι είχε καταφτάσει η αστυνομία.
Οι επιθεωρητές ήρθαν απροειδοποίητα, ρώτησαν τους παρόντες ενοίκους ατομικά, ξεναγήθηκαν στους κοινόχρηστους χώρους και τα υπνοδωμάτια και έλεγξαν τα μισθωτήρια συμβόλαια.
Μετά την επιθεώρηση, η υπηρεσία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Τ. νοίκιαζε για μικρό χρονικό διάστημα και ότι οι ενοικιαστές ζούσαν στα σπίτια μόνο για μια μεταβατική περίοδο. Κατέληξαν επίσης σε αυτό το συμπέρασμα επειδή δεν υπήρχαν ονόματα στα κουδούνια ή στα γραμματοκιβώτια, παρά μόνο “WG” – αυτό αναφέρουν οι ανακοινώσεις.
Παράλογο: Οι επιθεωρητές θεωρούν επίσης ένδειξη βραχυχρόνιας μίσθωσης το γεγονός ότι ορισμένοι ενοικιαστές είχαν εγκαταλείψει τα φοιτητικά τους δωμάτια κατά τη διάρκεια της πανδημίας. “Αυτό συνέβαινε παντού, ακόμη και στις φοιτητικές εστίες”, ενοχλείται ο Christoph Limm, δικηγόρος του Τ.
Επιπλέον, ο δήμος δικαιολογεί την υποτιθέμενη υπεξαίρεση λέγοντας ότι οι ενοικιαστές δεν έχουν προσωπικούς δεσμούς μεταξύ τους. Ορισμένοι από αυτούς δεν γνωρίζονται καν με το όνομά τους. Η κοινωνική υπηρεσία ισχυρίζεται ότι ο Τ. “προσπαθεί να διαθέσει κερδοφόρα μια μονοκατοικία ως κοινότητα κατοικιών ειδικού σκοπού, προκειμένου να επιτύχει υψηλά έσοδα από ενοίκια (11.000 ευρώ μηνιαίως) εις βάρος των κατοίκων.
Η εκμίσθωση μεμονωμένων δωματίων σε ενοικιαστές που διέμεναν μόνο προσωρινά στο Μόναχο αποτελούσε εμπορική εκμίσθωση δωματίων και συνεπώς υπεξαίρεση. Ο Ludwig T. Θα πρέπει να “επιστρέψει τον χώρο διαβίωσης σε οικιστικούς σκοπούς”.
Ο ιδιοκτήτης μένει άναυδος από το γεγονός ότι η κοινωνική υπηρεσία του απαγορεύει να συνεχίσει να νοικιάζει φοιτητικά δωμάτια. “Η ίδια η πόλη κάνει ελάχιστα πράγματα για να δημιουργήσει ζωτικό χώρο για τους φοιτητές.
Ο Τ. είχε πάρει δάνεια, ανακαίνισε τα σπίτια και επίπλωσε τα δωμάτια όπως χρειαζόταν: με ένα κρεβάτι, ένα τραπέζι, μια καρέκλα, μια ντουλάπα και μια λάμπα. “Ορισμένοι φοιτητές έρχονται από άλλες πόλεις ή χώρες και είναι ευτυχείς που έχουν τον βασικό εξοπλισμό”, λέει. Είχε επίσης εγκαταστήσει πλυντήρια με κέρματα στο υπόγειο.
Τον ενδιαφέρουν πάντα οι μακροχρόνιες ενοικιάσεις, λέει. Γι’ αυτό συνέταξε τα συμβόλαια έτσι ώστε οι ενοικιαστές να μένουν τουλάχιστον ένα χρόνο.
Υπερασπίζεται επίσης τον εαυτό του έναντι της κατηγορίας της πόλης ότι παίρνει πολύ υψηλά ενοίκια.
Ο δικηγόρος του τονίζει ότι οι τιμές του Τ. είναι ακόμη και ελαφρώς χαμηλότερες από τον μέσο όρο των κοινόχρηστων δωματίων στις σχετικές διαδικτυακές πύλες. Ο Christoph Limm κατηγορεί την πόλη, εκπροσωπούμενη από τον δήμαρχο Dieter Reiter, για “σχιζοφρενική συμπεριφορά”.
Για τον Ludwig T., η δράση της πόλης αποτελεί καταστροφή: “Απειλεί την ύπαρξή μου”, λέει. Χωρίς τα υπολογιζόμενα έσοδα από τα ενοίκια, δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τα δάνεια και θα έπρεπε να βρει άλλο κατάλυμα για τους φοιτητές. Φοβάται επίσης ότι οι ενοικιαστές θα ζητήσουν αποζημίωση από αυτόν.
Εν τω μεταξύ, ο Christoph Limm κατέθεσε αγωγή. Ο δικηγόρος θέλει να πολεμήσει τις αποφάσεις του δήμου μέχρι τον τελευταίο βαθμό.
Αν χάσει, 28 πιθανά φοιτητικά δωμάτια θα χαθούν μονομιάς. Ο Hayim M. και οι συγκάτοικοί του θα βρεθούν στο δρόμο και θα πρέπει να ενταχθούν στις μεγάλες ουρές όλων εκείνων που αναζητούν ένα προσιτό δωμάτιο στην ανταγωνιστική αγορά κατοικίας του Μονάχου.
