Στις 24 Μαΐου 2019 έλαβε χώρα στον Ι.Ν των Αγίων Πάντων Μονάχου η επικήδειος ακολουθία της μακαριστής κ. Αγάπης Ιωακειμίδου, μακροχρόνιας, εθελόντριας „διακόνισσας“ στον Ιερό αυτό Ναό.

Την ακολουθία τέλεσαν Ιερείς των τριών Ενοριών Μονάχου, ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Σιώμος, οι Πρωτοπρεσβύτεροι Απόστολος Μαλαμούσης, Γεώργιος Βλέτσης, Ιωάννης Μηνάς, ο Πρεσβύτερος Θωμάς Καραμήτσος και ο Διάκονος Νικόλαος Τζώρτζης.

Το ψαλτήριο κόσμησε ο ο καθηγητής στο Τμήμα Ορθοδόξου Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Μονάχου, κ. Αθανάσιος Βλέτσης.

Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο Πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης και λόγω της ιδιαίτερης, μακροχρόνιας αγαστής συνεργασίας του με τη μακαρίτισσα στον Ιερό Ναό των Αγίων Πάντων, στον οποίο ο π. Απόστολος υπηρέτησε επί 33 χρόνια ως προϊστάμενος της Ενορίας.

Στον επικήδειο λόγο του είπε τα εξής:

Μία „Καντήλα“ της Εκκλησίας μας στο Μόναχο έσβησε στην επίγεια ζωή. Εκοιμήθη η σεβαστή Αγάπη Ιωακειμίδου, σε ηλικία 94 ετών

“Η μακαριστή κ. Αγάπη γεννήθηκε στις 04.07.1925 στο χωριό Κλείτος Κοζάνης από γονείς που, ως κυνηγημένοι πρόσφυγες από την Σεβάστεια του Πόντου, έφθασαν στην Ελλάδα, μέσω Τουρκίας, Συρίας, Λιβάνου και από εκεί με πλοίο στον Πειραιά, με τελικό σταθμό το χωριό Κλείτος Κοζάνης.

Σε ηλικία 18 ετών η Αγάπη αρραβωνιάστηκε και στα 19 τέλεσε το γάμο της με τον Ανδρέα και απέκτησε τη μονάκριβη κόρη της Ελένη. Σε ηλικία 22 ετών έμεινε χήρα και από τότε, παρά τις πολλές προτάσεις από συγγενείς και φίλους να δημιουργήσει και πάλι μια νέα ζωή, εκείνη αφιερώθηκε αποκλειστικά στην ανατροφή και αποκατάσταση της κόρης της.

Σε ηλικία 43 ήρθε ως μετανάστρια στη Γερμανία, αφήνοντας στη Ελλάδα τη κόρη της για να συνεχίσει τη σχολική της σταδιοδρομία, με αρχικό προορισμό τη πόλη Lübeck και μετά από τρία χρόνια ήρθε στο Μόναχο, όπου έζησε μέχρι του θανάτου της.

Δύσκολα χρόνια για μια όμορφη νέα χήρα κοπέλα να στερηθεί τις απλές χαρές της ζωής μέσα από το γάμο της και επί πλέον να γευτεί και το πικρό ψωμί της ξενιτιάς.

Η κ. Αγάπη βίωσε με υποδειγματική εργατικότητα, υπομονή και καρτερία τα χρόνια της μετανάστευσης και πάλεψε με αξιοζήλευτη αντοχή όλες τις αντιξοότητες της ζωής της.

Η θυγατέρα της Ελένη, ο γαμπρός της Θεόδωρος Σιακαβάρας και οι δύο εγγονές της, η Μαρία (ιατρός, ειδική παθολόγος-πνευμονολόγος) και η Ανδριάνα (χημικός-μηχανικός), με τους συζύγους τους στάθηκαν στο πλευρό της με περισσή αγάπη και της πρόσφεραν τα πάντα, ώστε να είναι η κ. Αγάπη πολύ υπερήφανη και ευτυχισμένη για την ανέκφραστη αγάπη με την οποία την περιέβαλαν.

Ένα δεύτερο σημαντικότατο ρόλο της ζωής της αποτέλεσε και η ενεργή συμμετοχή της στη λατρευτική ζωή της Ενορίας μας στο Μόναχο.

Επί δεκαετίες άναβε κάθε μέρα τις 17 καντήλες της Αγίας Τραπέζης και του Τέμπλου του ιερού ναού των Αγίων Πάντων Μονάχου, προσφέροντας τη δική της καθημερινή εκκλησιαστική διακονία και προσευχή για την Ορθόδοξη Εκκλησία και την Παροικία μας στο Μόναχο.

Την χαρακτήρισα ως την „Κυρά της Καντήλας του Μονάχου“.

Ζύμωνε κάθε Κυριακή και μεγάλη εορτή τα πρόσφορα, καθάριζε το Ιερό Βήμα, φρόντιζε επιμελώς για την τακτοποίηση των ιερών καλυμμάτων της Αγίας Τραπέζης και της Αγίας Πρόθεσης και επέβλεπε αυστηρά τη διάταξη της τοποθέτησης των πολλών κολλύβων κάθε Κυριακή. Επίσης επί πολλά χρόνια διάβαζε στην Ιερά Ακολουθία του Όρθρου τον Εξάψαλμο και στον Εσπερινό τον Προϊμιακό Ψαλμό.

Η συναναστροφή της με το ιερατείο της Εκκλησίας μας, τους Επισκόπους μας και τον Σεβασμιότατο κ. Αυγουστίνο ήταν μια καρδιακή σχέση, με μια οικειότητα και λεκτικό ύφος που μας αιχμαλώτιζε και μας έκανε να την αγαπάμε περισσότερο. Δεν σήκωνε „μύγα στο σπαθί της“, έλεγε πάντα ευθέως και χωρίς περιστροφές ό,τι πίστευε ότι είναι σωστό.

Είναι πολλά τα χαριτωμένα ανέκδοτα που ζήσαμε μαζί σ΄όλα τα χρόνια. Θα αναφέρω δύο μόνο χαρακτηριστικά.

Όταν κάποτε ήλθε στο Ναό να τελέσει την ακολουθία του Εσπερινού ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αριανζού κ. Βαρθολομαίος, τότε πήγε στο ψαλτήρι και πήρε, χωρίς να ζητήσει άδεια, από τα χέρια του Επισκόπου το βιβλίο για να διαβάσει εκείνη τον Προϊμιακό Ψαλμό, λέγοντας: „Εσύ Δεσπότη μου τον διαβάζεις και αλλού κάθε μέρα, σήμερα εδώ θα τον διαβάσω εγώ“.

Και όταν κάποτε σε μια εκδρομή της Ενορίας μας της είπε ο διάκονος π. Νικόλαος Τζώρτζης μέσα στο λεωφορείο, να σταματήσει να μιλά γιατί τώρα ήρθε η ώρα του άδειν (δηλαδή να ψάλλουν), εκείνη δεν κατάλαβε και του απάντησε αυθόρμητα. „Εσύ να πας στον Άδη και όχι εγώ“.

Έφυγε από την εδώ ζωή αφού κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων. Και όπως ήταν εδώ στο Ναό μας δίπλα στην αγιογραφική παράσταση της Αγίας Αγάπης, που η ίδια δώρησε, όπως βλέπουμε και στη φωτογραφία της δίπλα από το φέρετρο, της ευχόμαστε έτσι να είναι και στο Παράδεισο, παρέα με την Αγία Αγάπη.

Ο γαμπρός της κ. Θεόδωρος που τελευταία είχε αναλάβει εκείνος τη διακονία να ανάβει τα κανδήλια, όταν πλέον η μακαριστή κ. Αγάπη δεν μπορούσε να ανεβαίνει στη μικρή σκάλα, θα συνεχίσει εκείνος να ανάβει τις κανδήλες όχι μόνο για τον Ελληνισμό του Μονάχου, όπως έκανε η πεθερά του, αλλά και για την αγαπητή μας κ. Αγάπη.

Και όταν πηγαίνει στο μνήμα της θα της σιγοτραγουδά το τραγούδι „Σ΄αγαπώ γιατί είσαι ωραία“, που εκείνη ιδιαίτερα αγαπούσε και τακτικά το τραγουδούσανε μαζί, μέχρι και τις τελευταίες ημέρες της ζωής της.

Ευχόμαστε ο Κύριος της Ζωής και του Θανάτου να την αναπαύει σε χώρα Ζώντων. Αμήν”

Ακολούθως ο Διάκονος π. Νικόλαος Τζώρτζης έψαλλε ένα εκκλησιαστικό ασμάτιο στην κ. Αγάπη, που συνέταξε ο ίδιος.

Ω Κύριε των ζώντων και των νεκρών,
εν χώρα των αγίων και αγγέλων των φωτεινών,
την δούλην σου Αγάπην συν τω αυτής συζύγω,
ανάπαυσον και σώσον ως πολυεύσπλαγχνος.

Επί του τάφου ο γαμπρός της μακαρίτισσας, ο επίσης μακροχρόνιος συνεργάτης της Ενορίας Αγίων Πάντων Μονάχου κ. Θεόδωρος Σιακαβάρας, τραγούδησε το αγαπημένο της τραγούδι „Σ΄αγαπώ γιατί είσαι ωραία“, συνοδευόμενος με κιθάρα από τον μουσικό καλλιτέχνη και λαϊκό τραγουδιστή κ. Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο. Ο κ. Παπαδόπουλος αφιέρωσε και ένα δεύτερο τραγούδι στη κ. Αγάπη.

Ακολούθησε δεξίωση και γεύμα στην αίθουσα της Ενορίας μας, στη διάρκεια του οποίου ο π. Απόστολος Μαλαμούσης και ο π. Ιωάννης Μηνάς αναφέρθηκαν και σε άλλα χαριτωμένα περιστατικά της ζωής της κ. Αγάπης, ενώ άκρως συγκινητική ήταν και η προσωπική αφιέρωση σε facebook της ζαχαροπλάστριας Ζωής Παλιού, στη κ. Αγάπη που παρόλο που δεν είναι συγγενείς, την έζησε ως και δική της γιαγιά.