Η Διαφορετικότητα είναι μια κατάσταση που καλούμαστε όλοι, πολλές φορές στην ζωή μας να αντιμετωπίσουμε. Δύσκολο και ευαίσθητο θέμα και ακόμα περισσότερο, όταν πρόκειται για τον χώρο της εκπαίδευσης.
«Διαφορετικό» δεν είναι μόνο ένα παιδί που βρίσκεται στο φάσμα ενός συνδρόμου ή έχει κάποια αναπηρία ή διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ (Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας). «Διαφορετικό» είναι και ένα παιδί που δεν παίζει με ό,τι παίζουν τα άλλα παιδιά. Ένα παιδί που έχει διάφορες φοβίες, ή κλαίει πολύ εύκολα και γενικά δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί.
Κανένα παιδί φυσικά δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο, – ούτε καν τα δίδυμα – υπάρχουν όμως και παιδιά, που με την συμπεριφορά τους «δείχνουν» ότι νοιώθουν πως είναι διαφορετικά από τα άλλα. Όταν, για παράδειγμα, η πλειοψηφία των παιδιών παίζει ομαδικά η σε μικρές παρέες, αυτά θα τραβηχτούν σε μια γωνιά παίζοντας μόνα τους, ή απλά παρατηρώντας τα άλλα.
Πως μπορούμε να τα βοηθήσουμε;
Τα βοηθάμε, κατ’ αρχάς, να βρουν κοινά ενδιαφέροντα με άλλα παιδιά. Παρατηρούμε ποια παρέα από όλες που βλέπουν, τραβά περισσότερο την προσοχή και το ενδιαφέρον τους, και προσπαθούμε να τα εντάξουμε σε αυτήν. Τα πλησιάζουμε, καθόμαστε δίπλα τους κάποιες φορές χωρίς να μιλάμε κάνοντας πράγματα που πιστεύουμε ότι θα τους τραβήξουν το ενδιαφέρον.
Αργά αλλά σταθερά σπάζουμε τους τοίχους που έχουν υψώσει γύρω τους εξάπτοντας την περιέργεια τους. Τα βοηθάμε να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να ξεπεράσουν κάποιες φοβίες που βλέπουμε να εκδηλώνουν.
Παράδειγμα δεν παίρνουν το πινέλο να ζωγραφίσουν με τις τέμπερες, γιατί φοβούνται ότι θα λερωθούν. Τι κάνουμε? Τα βάζουμε να καθίσουν δίπλα μας την ώρα που ζωγραφίζουν όλα τα παιδιά, χωρίς να τα πιέσουμε να πάρουν το πινέλο.
Ζωγραφίζουμε εμείς και επίτηδες γινόμαστε χάλια, βουτώντας τα χέρια μας στην μπογιά. Δείχνουμε τα χέρια μας λέγοντας «κοίτα λερώθηκα όμως δεν πειράζει θα πλυθώ με νεράκι και θα καθαρίσω» «θέλεις να πάμε στο μπάνιο να με βοηθήσεις γιατί δεν μπορώ μόνη μου??».
Τους δείχνουμε, λοιπόν, πως δεν πειράζει αν λερωθούμε επειδή αυτό δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση, αφού θα πλυθούμε και θα είμαστε και πάλι καθαροί.
Κλαίνε πολύ εύκολα; Σε αυτήν την περίπτωση τα στηρίζουμε συναισθηματικά. Σκύβουμε και τα αγκαλιάζουμε χωρίς να τα μαλώσουμε η να τα αποπάρουμε.
Σε πολύ δύσκολες περιπτώσεις ζητάμε την βοήθεια ενός ειδικού (παιδοψυχολόγου) και αυτό το κάνουμε χωρίς αναστολές ή τύψεις ότι εμείς κάτι δεν κάνουμε σωστά. Ο Παιδοψυχολόγος μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις, να εντάξουμε ομαλά τα παιδιά στην ομάδα και κατ’ επέκταση στο κοινωνικό σύνολο.
