Πολλά γυμναστήρια έχουν μπει οικονομικά μέσα εδώ και καιρό – επειδή το οικονομικό βοήθημα του κράτους συνήθως καταβάλλεται πολύ αργά. Ο αριθμός των πτωχεύσεων αυξάνεται. Ένας ιδιοκτήτης ενός γυμναστηρίου μιλά για τη δύσκολη καθημερινή ζωή που βιώνει.
Ο Markus Decker δραστηριοποιείται στον κλάδο της γυμναστικής εδώ και περίπου 20 χρόνια. Στην πραγματικότητα ένας αναπτυσσόμενος κλάδος της οικονομίας – αλλά η πανδημία άλλαξε τα πάντα.
Μαζί με τον συνεργάτη του, Georg Pickl, ο Decker διαθέτει δύο γυμναστήρια, ένα στο Feldkirchen και ένα στο Poing. Ωστόσο, οι δύο έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση.
Στην απελπισία του, ο Markus Decker στράφηκε στην εφημερίδα AZ για να αναφέρει την δύσκολη κατάστασή του, αλλά και να υποβάλει έκκληση προς τους πολιτικούς εξ ονόματος όλων των επιχειρηματιών: Να πληρώσουν την υποσχεθείσα βοήθεια εγκαίρως, πριν οι εταιρείες υποβάλουν αίτηση πτώχευσης.
“Εκτός από το γεγονός ότι η κρατική βοήθεια δεν αγγίζει καν την κάλυψη των απωλειών – εάν φτάσει πολύ αργά, αυτό θα είναι το τέλος για πολλές εταιρείες”, λέει ο 50χρονος απογοητευμένος.
Ο συνεργάτης του και τώρα έχει χρέη ύψους περίπου 150.000 ευρώ για τα δύο γυμναστήρια και για μισθούς των υπαλλήλων του. Μόνο τα έξοδα ενοικίασης ανέρχονται σε περίπου 37.000 ευρώ το μήνα.
Σε αντίθεση με το πρώτο lockdown, ο Decker και ο Pickl αποφάσισαν να μην ζητήσουν άλλες συνδρομές από τα μέλη τους. Διαπίστωσαν επίσης ότι η αναστολή των συνδρομών μείωσε τον αριθμό των καταγγελιών συμβάσεων.
Η V-itness Betriebs GmbH έχει χάσει 500 πελάτες από το πρώτο lockdown. Αρχικά είχαν 2.600 μέλη. “Χρειάζονται περίπου τρία χρόνια για να επιστρέψουμε στο ίδιο επίπεδο όπως πριν από το πρώτο lockdown”, υπολογίζει ο Decker.
“Αυτό μας ρίχνει πίσω πολλά χρόνια.” Επειδή κατά μέσο όρο κέρδιζαν περίπου 100 μέλη ετησίως στο Poing τα τελευταία χρόνια.
Πριν από την πανδημία, οι δύο διευθυντές λειτουργούσαν μόνο το στούντιο στο Poing, το στούντιο στο Feldkirchen το ανέλαβαν τον Οκτώβριο του 2020, λίγο πριν το δεύτερο lockdown. Μετά τον πολύ χαμηλό δείκτη επίπτωσης το καλοκαίρι, ήταν σίγουροι ότι δεν θα υπήρχε περαιτέρω lockdown. Ότι το χειρότερο έχει τελειώσει.
Στη συνέχεια, όταν ήρθε το δεύτερο lockdown, δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι θα διαρκούσε τόσο πολύ. Μισό χρόνο τώρα. Έλαβαν την επείγουσα βοήθεια του κράτους και τη βοήθεια γεφύρωσης για το Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, αλλά η βοήθεια του Δεκεμβρίου ήρθε τον Μάρτιο.
Για το 2021 δεν ήρθε τίποτα ακόμη. “Στην αρχή του έτους, δεν ξέραμε πώς να πληρώσουμε το προσωπικό μας”, λέει ο πατέρας δύο παιδιών. Αναφέρει τις συνέπειες για την οικογενειακή ζωή και τι υπαρξιακούς φόβους έχει.
Είναι έτοιμος να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για την επιχείρησή του και την οικογένειά του, αλλά που έχει φτάσει στα όριά του μετά από τόσους μήνες.
“Οι πολιτικοί μας θα πρέπει να επικεντρωθούν σε πιο σημαντικά πράγματα από την πολιτική τους εκστρατεία: Να σώσουν τις πολλές μεσαίες επιχειρήσεις από τις οποίες εξαρτώνται τόσες ζωές”, απαιτεί ο Decker. “Αισθάνομαι απόλυτα εγκαταλελειμμένος”.
