Γερμανία: Έλληνες ομογενείς μαθητές σε κρίση..

Οι Έλληνες ομογενείς μαθητές χρειάζονται περισσότερα ερεθίσματα και ζήλο για διακρίσεις! Μέρος της απόδειξης αυτού του ισχυρισμού είναι ορισμένα στατιστικά στοιχεία, τόσο από δημόσιες πηγές όσο και ενός ερωτηματολογίου.

Από τους Έλληνες μαθητές και αποφοίτους ομογενείς που ρωτήσαμε, μόλις το 12% επέλεξε ή θα επιλέξει να σπουδάσει σε ΑΕΙ / ΤΕΙ εκτός Ελλάδας. Επίσης, το 68% θεωρεί πως το σχολείο δεν τους προσέφερε επαρκή επαγγελματικό προσανατολισμό, το 57% θεωρεί πρόβλημα την έλλειψη γνώσεων και παραπληροφόρηση από πλευράς του σχολικού και οικογενειακού περιβάλλοντος, ενώ το 45% θεωρεί πρόβλημα την έλλειψη ψυχολογικής υποστήριξης από πλευράς του σχολικού και οικογενειακού περιβάλλοντος.

Σχεδόν 1 στους 3 ομογενείς υποψηφίους των κατηγοριών 1 και 2 δεν πετυχαίνει σε καμία σχολή ελληνικού ΑΕΙ / ΤΕΙ μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων (δηλαδή, δεν πιάνει το 7)! Επίσης, ο βαθμός του πρώτου εισαχθέντος κάθε σχολής στα πλαίσια των πανελλαδικών εξετάσεων, των ομογενών στις κατηγορίες 1 και 2 είναι, κατά μέσο όρο, μόλις 65.1/100, ενώ των γηγενών (ΓΕΛ) 83.4/100! Τα στατιστικά αυτά στοιχεία προκαλούν ακόμη μεγαλύτερο προβληματισμό, αν λάβουμε υπόψη το ότι τα θέματα των πανελλαδικών εξετάσεων για ομογενείς είναι αρκετά πιο βατά σε σχέση με αυτά για γηγενείς.

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Γυμνασίου Νυρεμβέργης, το 37% των μαθητών του σχολείου αυτού δεν πετυχαίνει στις εξετάσεις για το Qualifizierender Hauptschulabschluss (κοινώς «Quali»)! Επίσης, πάνω από 50% αυτών που κατορθώνουν να το αποκτήσουν, το παίρνουν με βαθμό “befriedigend”.

Τα προβλήματα, δυστυχώς, δεν σταματούν εκεί. Ένας μαθητής ο οποίος φοιτά 12 χρόνια σε ένα σχολείο που επιβραβεύει μονάχα άριστες γραπτές επιδόσεις, δεν οργανώνει ομαδικές εργασίες και περιορίζει το ρόλο του δεκαπενταμελούς στην επιμέλεια της πενθήμερης εκδρομής, δε νιώθει προετοιμασμένος για τον επαγγελματικό κόσμο και για τη ζωή ως ενήλικας (όπως δήλωσε το 64% των ερωτηθέντων). Είναι πολύ πιθανό να βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων τη στιγμή που θα αντιμετωπίσει καταστάσεις, όπου θα πρέπει να συνεργαστεί με άλλους ανθρώπους και να πάρει πρωτοβουλίες, ή έστω να σκεφτεί έξω από την πεπατημένη της αποστήθισης κειμένων και της επίλυσης ασκήσεων. Αυτή η στιγμή όχι μόνο θα έρθει σύντομα, αλλά τη σημερινή εποχή αποτελεί μεγάλο μέρος της καθημερινότητας κάθε επαγγέλματος που προαπαιτεί πτυχίο πανεπιστημίου.

Συνοπτικά θα λέγαμε πως η ρίζα αυτού του προβλήματος βρίσκεται στην άγνοια. Στην άγνοια του ότι τα παιδιά αυτά μπορούν να κατορθώσουν πολύ περισσότερα από την εισαγωγή με βαθμό 12 σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο και την κατάκτηση του πτυχίου με βαθμό 6 – σε διάρκεια σπουδών διπλάσια της κανονικής. Γι’ αυτό το λόγο, χρειάζονται άνθρωποι που μπορούν να ενημερώσουν και να καθοδηγήσουν τους Έλληνες ομογενείς μαθητές προς πιο αξιοσημείωτες εκπαιδευτικές και επαγγελματικές σταδιοδρομίες!