Ανθρωπισμός, αλλά και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη- αυτό είναι το κίνητρο των δέκα δημάρχων από όλη τη Γερμανία, οι οποίοι, σε ανοιχτή επιστολή προς την καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ και τον υπουργό Εσωτερικών Χορστ Ζέεχοφερ, την Παρασκευή, δηλώνουν διατεθειμένοι να φιλοξενήσουν τους χιλιάδες πρόσφυγες που παραμένουν άστεγοι και εντελώς αβοήθητοι μετά την καταστροφή στη Μόρια.
Για να γίνει αυτό όμως, απαιτείται η έγκριση της κεντρικής κυβέρνησης, καθώς, με βάση το ισχύον νομικό πλαίσιο, ένας δήμαρχος δεν μπορεί να αναλάβει μόνος του σχετική πρωτοβουλία.
Μιλώντας στη Γερμανική Ραδιοφωνία (DLF), ο δήμαρχος του Φράιμπουργκ Μάρτιν Χορν, επισημαίνει: “Δεν είναι η πρώτη κοινή έκκληση σε αυτή την κατεύθυνση, πριν από έξι μήνες είχαμε προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα, ξεκινώντας σχετικές διαπραγματεύσεις με τον υπουργό Εσωτερικών.
Όπως λέγαμε και τότε είναι τρομακτικό να βλέπεις την αποτυχία της Ευρώπης σε αυτό το θέμα και μάλιστα επί σειρά ετών, κάποιος θα πρέπει να αναλάβει δράση.
Τώρα όλοι εστιάζουν στη Μόρια, αλλά η Μόρια δεν είναι παρά ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα για ό,τι συμβαίνει και σε άλλους καταυλισμούς, για την όλη κατάσταση. Απλά στο συγκεκριμένο νησί η κατάσταση είναι πλέον τόσο δραματική, ώστε απαιτείται άμεση δράση με αίσθηση ευρωπαϊκής, αλλά και ανθρωπιστικής αλληλεγγύης,”
Δικαιολογία η επίκληση “κοινής ευρωπαϊκής στάσης”;
Στη συμμαχία των “προθύμων” περιλαμβάνονται πόλεις με κραταιά πνευματική και πανεπιστημιακή παράδοση, όπως το Φράιμπουργκ και το Γκέτινγκεν, αλλά και μεγαλουπόλεις, όπως το Ανόβερο και η Κολωνία. Το αντεπιχείρημα της πολιτικής ηγεσίας είναι ότι η Γερμανία θέλει μεν να βοηθήσει, αλλά δεν μπορεί να αναλάβει μόνη της την επίλυση του προβλήματος και πιέζει για μία κοινή ευρωπαϊκή στάση.
Ο δήμαρχος του Φράιμπουργκ λέει ότι αυτό το επιχείρημα δεν είναι πειστικό, για πολλούς λόγους: “Κατ΄αρχάς, μετά από τόσα χρόνια στασιμότητας η επίκληση μίας κοινής ευρωπαϊκής λύσης ακούγεται πλέον ως απλή δικαιολογία. Μιλάμε για μία ΕΕ που έχει κερδίσει το Νόμπελ Ειρήνης!
Πρέπει λοιπόν να αναλάβουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Προφανώς δεν είναι εύκολο να πείσεις όλα τα κράτη-μέλη, αλλά αν βάλουμε τους αριθμούς σε μία λογική σειρά, βλέπουμε ότι έχουμε 12.000 ανθρώπους στη Μόρια και περίπου 175 δήμους και κοινότητες στη Γερμανία που δηλώνουν διατεθειμένοι να τους υποδεχθούν. Δηλαδή μιλάμε για είκοσι άτομα σε κάθε πόλη, δεν είναι καμία δραματική κατάσταση.
Ο συνάδελφός μου Γκέοργκ Βίλυ στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας- πόλη με την οποία έχουμε αδελφοποιηθεί- έχει διατυπώσει και αυτός το ίδιο αίτημα απέναντι στην κυβέρνηση της Βιέννης, υπάρχουν σε πολλές χώρες δήμοι και κοινότητες με διάθεση να βοηθήσουν.”
Μέχρι στιγμής η γερμανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα υποδεχθεί 150 ανηλίκους από τη Μόρια, ενώ δέκα ευρωπαϊκές χώρες δηλώνουν πρόθυμες να δεχθούν συνολικά 400 προσφυγόπουλα.
Ο Μάρτιν Χορν υπενθυμίζει ότι έχει εκλεγεί ως ανεξάρτητος υποψήφιος, που δεν ανήκει σε κανένα κόμμα και το τελευταίο που θέλει είναι να κάνει αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, αλλά, όπως επισημαίνει, αυτή η πρωτοβουλία δεν πείθει. “Κάποτε εργαζόμουν για το Συμβούλιο της Ευρώπης και, το 2016, είχα πάει πολλές φορές στη Σάμο”, λέει ο 36χρονος δήμαρχος του Φράιμπουργκ. “Είδαμε τρομακτικές σκηνές.
Την πρώτη μέρα που βρεθήκαμε στο νησί, έντεκα άνθρωποι πνίγηκαν λίγα μέτρα από την ακτή, φορούσαν αυτά τα ψεύτικα σωσίβια. Xρόνια ολόκληρα συνεχίζεται αυτό το κακό και η αντίδρασή μας είναι να μοιράσουμε τετρακόσια παιδιά σε δέκα χώρες;”
Οι σκιές του μεταναστευτικού
Ωστόσο, δεν είναι όλα ρόδινα στο Φράιμπουργκ. Το 2016 ένας νεαρός πρόσφυγας είχε δολοφονήσει μια 19χρονη φοιτήτρια. Ο δράστης καταδικάστηκε σε ισόβια. To 2019 o ομαδικός βιασμός μιας 18χρονης από πρόσφυγες, αλλά και έναν Γερμανό που ήταν μαζί τους, συγκλόνισε την κοινή γνώμη.
Και αυτή τη φορά οι δράστες εντοπίστηκαν και τιμωρήθηκαν με ποινές φυλάκισης έως πεντέμισι ετών. Είναι σίγουρος ο δήμαρχος ότι έχει τη στήριξη του πληθυσμού στο αίτημά του να δεχθεί και άλλους πρόσφυγες; “Ασφαλώς το θέμα αυτό προκαλεί πόλωση”, λέει ο Μάρτιν Χορν. “Στην τοπική κοινωνία δεν υπάρχουν μόνο εκείνοι που υποστηρίζουν την πρωτοβουλία μας, αλλά και αυτοί που την επικρίνουν.
Ήδη έχω λάβει τα πρώτα υβριστικά ή και απειλητικά μηνύματα και τηλεφωνήματα, φαντάζομαι ότι το ίδιο θα συμβαίνει με τους συναδέλφους μου. Υπάρχει μίσος, υπάρχει επιθετικότητα. Κι όμως το Φράιμπουργκ, παρά τα όσα έγιναν, παρότι είχαμε και δύο βαριά εγκλήματα, διατηρεί ακόμη την ηθική πυξίδα του.”
