Εν μέσω του κύματος της μετάλλαξης Omikron και των πρωτοφανών κρουσμάτων κορωνοϊού στη Βαυαρία – ιδίως μεταξύ των παιδιών και των νέων – ένα από τα τέσσερα μεγάλα φεστιβάλ παιδικού θεάτρου της Γερμανίας ξεκινά στη Νυρεμβέργη με καλεσμένους από όλη την Ευρώπη.
Ένα τηλεφώνημα στον διοργανωτή του φεστιβάλ τη Δευτέρα το πρωί. Μία ημέρα πριν από την έναρξη ενός από τα τέσσερα μεγάλα φεστιβάλ παιδικού θεάτρου στη Γερμανία, 10 θεατρικά έργα από τη Βαυαρία, 11 θίασοι από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και 3.800 εισιτήρια: αυτό είναι το 12ο Φεστιβάλ Panoptikum, που διοργανώνεται από το Theater Mummpitz – εν μέσω του κύματος Omikron.
Με τα σημερινά στοιχεία μόλυνσης, ειδικά μεταξύ των παιδιών, το να ξεκινήσει ένα διεθνές φεστιβάλ για παιδιά είναι είτε πολύ γενναίο, είτε λίγο αφελές, είτε εντελώς τρελό. Όποιος γνωρίζει την οικογένεια Mummpitz εκ των έσω ξέρει: η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Και αυτό είναι ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του. Από το μικρό, ανεξάρτητο παιδικό θέατρο Mummpitz με την πάνω από 40χρονη ιστορία του και από το μεγάλο φεστιβάλ Panoptikum, το οποίο διοργανώνει το Mummpitz στη Νυρεμβέργη από το 2002 και φέρνει έτσι κάθε δύο χρόνια στη Φραγκονία τους καλύτερους ανεξάρτητους δημιουργούς παιδικού θεάτρου που έχει να προσφέρει η Ευρώπη. Γιατί λοιπόν να σταματήσει τώρα;
“Πρέπει να το ξεπεράσουμε αυτό τώρα”, λέει η Cathrin Blöss στο τηλέφωνο το πρωί της Δευτέρας, και κάθε άλλο παρά πεπεισμένη ακούγεται. “Είναι πολύ αργά για ακυρώσεις τώρα.” Φυσικά, είχαν καθίσει μαζί πριν από τα Χριστούγεννα και είχαν θέσει στους εαυτούς τους το ερώτημα.
Πόσο μεγάλη όμως θα ήταν η απογοήτευση αν είχαν σπεύσει να ακυρώσουν και η κατάσταση με την πανδημία είχε χαλαρώσει; Μια απογοήτευση που ούτως ή άλλως είναι βαθιά μεταξύ όλων των θεατρικών δημιουργών, οι οποίοι εδώ και δύο χρόνια είναι πάντα οι τελευταίοι που ανοίγουν και οι πρώτοι που κλείνουν. “Μετά τα Χριστούγεννα ήρθε το σημείο που δεν μπορούσαμε να ακυρώσουμε άλλο”.
Τα θέατρα είχαν τη δυνατότητα να αφήσουν το 25% των θεατών να εισέλθουν στις αίθουσές τους μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου. Για το παιδικό θέατρο, αυτό είναι καταστροφικό. Για να λειτουργήσει το θέατρο για παιδιά, οι χώροι πρέπει να είναι μικροί και ο αριθμός των θεατών ούτως ή άλλως περιορισμένος.
Το 100 είναι ένα μαγικό όριο για τα παιδιά. Όταν υπάρχουν τόσοι θεατές όσοι και ηθοποιοί στην αίθουσα, το πράγμα γίνεται λίγο περίεργο.
Στη συνέχεια, ήρθε η αλλαγή στα μέσα Ιανουαρίου, όταν ο πρωθυπουργός Markus Söder ανακοίνωσε τον διπλασιασμό της χωρητικότητας του κοινού με 50 τοις εκατό.
Φυσικά, αυτό είναι υπέροχο για το Φεστιβάλ Panoptikum, αλλά αποτελεί πράξη βίας για τους διοργανωτές του φεστιβάλ, οι οποίοι πρέπει ξαφνικά να πουλήσουν διπλάσια εισιτήρια σε λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες πριν από την έναρξη.
“Αλλά η ζήτηση υπάρχει”, λέει ο Blöss. “Και δεν είναι μόνο τα σχολεία που κάνουν κρατήσεις. Είναι πατέρες, μητέρες με τα παιδιά τους, οικογένειες που θέλουν επιτέλους να βγουν έξω”. Η θετική ανταπόκριση αποτελεί πηγή δύναμης.
Οι αίθουσες επιτρέπεται πλέον να γεμίζουν το 75% της χωρητικότητάς τους. Επιπλέον, άρθηκε το περιορισμένο ωράριο λειτουργίας, κάτι που δεν είναι και τόσο ασήμαντη είδηση για τη διοργάνωση ενός φεστιβάλ. “Θα το ήθελαν αυτό οι άνθρωποι;” αναρωτιέται φωναχτά η Blöss. Και μπορεί η ομάδα της να καταφέρει να πουλήσει ένα τρίτο περισσότερα εισιτήρια ανά παράσταση;
Ένα φεστιβάλ θεάτρου όπως αυτό με 7 χώρους σε όλη τη Νυρεμβέργη, 200 καλεσμένους από 21 παραγωγές και χιλιάδες θεατές που συναντούν ένα φεστιβαλικό συνεργείο 25 βοηθών είναι πάντα ένα ρίσκο, ακόμη και υπό κανονικές συνθήκες. Τώρα υπάρχει και η μετάλλαξη Omicron. Τι θα συμβεί αν ένας ηθοποιός βγει θετικός στον κορωνοϊο; Τι γίνεται αν κάποιος από την ομάδα κολλήσει τον ιό;
Η 62χρονη Cathrin Blöss μπορεί να χαρακτηριστεί με ασφάλεια βετεράνος του φεστιβάλ. Όποια και αν είναι η κατάληξη, θα μείνει πιθανότατα για πάντα στη μνήμη της, αλλά και στις μνήμες χιλιάδων νεαρών επισκεπτών του φεστιβάλ, οι οποίοι, μετά από δύο χρόνια κατ’ οίκον περιορισμού, θα δουν επιτέλους το καλύτερο παιδικό θέατρο που έχει να προσφέρει η Ευρώπη.
