Η νέα τάξη, καλυμμένη πίσω από έννοιες δελεαστικές, όπως:
Οικουμενική ειρήνη, ελευθερία, δημοκρατία, ανακατανομή του πλούτου του πλανήτη, αποπροσανατολίζει.
Κοίτα εκείνο το παιδί! Το όνειρό του κοιμίζει…μου είπε, θέλει να το δει να ανθίζει…
Τι να του πω;
Να εκτελέσω ότι τόσο καιρό
αγωνίζομαι να κρατήσω ζωντανό…;
Θα μου πεις…δεν είμαι πια παιδί….
Και οι λαοί παραπλανημένοι.
Οι φωνές διαμαρτυρίας, μετατράπηκαν σε πολύχρωμες σημαίες,
ίσοι, άνισοι, όμοιοι, διαφορετικοί…συμπεριφορές ακραίες.
Και τα συναισθήματα…τα αγνά, τα αληθινά
χάνονται μ‘ ακούς; Χάνονται μακριά…
Μέσα στις ομοβροντίες των δυνατών
των επιλεγμένων… ρόλων…
Κι εμείς, να κυνηγάμε τις λιγοστές στιγμές
για ένα φιλί, στον μικρόκοσμό μας, μακρινοί θεατές.
Θα μου πεις…πάει καιρός από τότε…
Ένα κοπάδι πεινασμένων ανθρώπων, χωρίς πατρίδα, χωρίς αξίες, χωρίς “πιστεύω”.
Με τον ίδιο αλγόριθμο κωδικό: Μεταναστεύω
Το δημιούργημα αυτό θα το έχουν εκπαιδεύσει να μην αντιδρά,
να μην πολεμά,
αλλά να υποτάσσεται και να αρκείται σ’ ό,τι του δίνουν.
Κι όλα τα πλούτη, στα χέρια των αρχιερέων της εξουσίας, να πνίγουν
να μην υπάρχει οξυγόνο πουθενά
λευκά περιστέρια να πέφτουν νεκρά
κενή ψυχή, όλα πρόσκαιρα, προσωρινά
-όσο κρατάει ένας χορός…ένα τραγούδι και μια ξαστεριά…..
Στήλη: Οι Πολεμιστές του Φωτός
©Ελένη Βασιλείου-Αστερόσκονη
Λογοτέχνης-Ζωγράφος
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι bavariagr.de
