Η στάση της Ευρώπης απέναντι στο δράμα της Μόριας μετά την μεγάλη πυρκαγιά και η πολιτική διαχείριση του προσφυγικού στο παρελθόν και στο άμεσο μέλλον βρίσκεται στο επίκεντρο σχολίου της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), το οποίο αναφέρει: «Οι πρόσφυγες, οι οποίοι αγωνίζονται ενάντια πλέον στη μοίρα τους, βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και δη σε ένα κράτος-μέλος της ΕΕ.
Ήδη αυτό είναι εξαιρετικά άσχημο, οι συνθήκες που επικρατούν εκεί δεν έχουν σχέση με τα ανθρωπιστικά πρότυπα και τους ευρωπαϊκούς ισχυρισμούς. Η ευθύνη ανήκει πρωταρχικά στην Ελλάδα, αλλά και χωρίς την Ελλάδα τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η χώρα χρειάζεται περισσότερο βοήθεια, παρά έξωθεν ανάμειξη. Ναι, πρόκειται για ανθρώπους.
Ωστόσο, ορισμένα γερμανικά ομοσπονδιακά κρατίδια κάνουν ωσάν να μπορούσαν να πάρουν τους πρόσφυγες που τους βολεύουν από τα ελληνικά νησιά μέσω κάποιου είδους ανθρωπιστικής επέμβασης.
Αλλά εξακολουθούν να είναι κρατίδια σε μια ομοσπονδία, η οποία πάνω απ’ όλα μπορεί να προσφέρει την υποστήριξή της, αλλά με δεδομένο ότι στην ομοσπονδία ανήκει η ευθύνη για τη χάραξη εξωτερικής πολιτικής. Και φυσικά αυτή η εξωτερική πολιτική στην Ευρώπη πρέπει να βασίζεται στην αλληλεγγύη.
Αυτό πρέπει να γίνει αποδεκτό και από την Αυστρία. Ωστόσο η στάση της Βιέννης δεν είναι πολύ μακριά από τη θέση του Χορστ Ζεεχόφερ, στο απόγειο της προσφυγικής κρίσης. Είναι σήμερα η κατάσταση εντελώς διαφορετική ή μήπως και η Αυστρία δεν οφείλει να καταλάβει;
Η ανθρωπιστική βοήθεια είναι απαραίτητη, αλλά δεν αποτελεί λύση. Η κυβέρνηση της Βιέννης δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη της Βαρσοβίας ή της Βουδαπέστης. Η Αυστρία έχει κερδίσει σεβασμό στο παρελθόν λόγω των υπηρεσιών που έχει προσφέρει στους πρόσφυγες. Αυτό επίσης αποτελεί μια ευρωπαϊκή αξία».
Tα ανθρώπινα δικαιώματα αγνοήθηκαν επί χρόνια στη Μόρια
Σε σχόλιό της η αυστριακή Der Standard σχολιάζει την ευρωπαϊκή στάση μετά τα γεγονότα στη Μόρια και παρατηρεί: «Αυτό που συνέβη και συμβαίνει στη Μόρια δεν είναι ένα τοπικό δράμα και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως καθαρά ελληνική κακοδιαχείριση.
Πρόκειται για μια συλλογική ευρωπαϊκή αποτυχία, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η ουσία και το πολυτιμότερο αγαθό της Ευρωπαϊκής Ένωσης: ο σεβασμός των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στη Λέσβο αγνοήθηκαν επί χρόνια.
Η Αθήνα, οι Βρυξέλλες, η Χάγη, το Παρίσι, το Βερολίνο γνώριζαν τα πάντα αλλά δεν τα παραδέχονταν. Ακόμη κι όταν ο κορωνοϊός απειλούσε δεν έγινε τίποτα για να μη μετατραπεί η Μόρια σε κόλαση (…)
Μόνο όταν η φωτιά κατέστρεψε ολόκληρο το προσφυγικό κέντρο και άρχισαν να φτάνουν στα σαλόνια μας οι εικόνες από τη Μόρια, άρχισαν τα γραφειοκρατικά γρανάζια των Βρυξελλών να δουλεύουν πιο γρήγορα»
«Η Γερμανία και η Ελλάδα ζουν σε διαφορετικούς κόσμους»
Μια διαφορετική αποτίμηση της κατάστασης στη Λέσβο και στο πώς τη βλέπουν Έλληνες και Γερμανοί, με φόντο την Τουρκία, παρουσιάζει σχόλιο της Zeit, το οποίο σημειώνει τα εξής: «Όταν οι Γερμανοί κοιτάζουν τη Λέσβο, σκέφτονται τη δυστυχία των προσφύγων και τις τρομερές πυρκαγιές στο προσφυγικό κέντρο της Μόριας.
Όταν η ελληνική κυβέρνηση κοιτάζει τη Λέσβο, αρχικά σκέφτεται την απειλούμενη ασφάλεια της Ελλάδας και στη συνέχεια των προσφύγων. Αυτή η σειρά πρόσληψης των γεγονότων φαίνεται σκληρή για πολλούς Γερμανούς.
Αντιθέτως, πολλοί Έλληνες δεν καταλαβαίνουν γιατί οι Γερμανοί, που επέδειξαν τόσο ρεαλισμό και σκληρότητα στην ευρωκρίση, δεν θέλουν να κατανοήσουν τη σημερινή κατάσταση. Για άλλη μια φορά, οι Γερμανοί και οι Έλληνες ζουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους.
Ωστόσο, όποιος θέλει πραγματικά να βοηθήσει στη Λέσβο θα πρέπει, εκτός από τη συνεχή προσφορά υποδοχής μεγαλύτερου αριθμού προσφύγων στη Γερμανία, να κατανοήσει επίσης την επισφαλή κατάσταση που έχει αντιμετωπίσει η Ελλάδα στη Μεσόγειο.
Για τους Έλληνες, το Αιγαίο και η ανατολική Μεσόγειος δεν είναι μόνο η θάλασσα, από την οποία έρχονται πρόσφυγες. Η Μεσόγειος έχει μετατραπεί για τους πολίτες σε εμπόλεμη ζώνη, ένας τεράστιος κίνδυνος ασφάλειας στη μέση του ομορφότερου τόπου για διακοπές.
Όποιος κοιτάξει τον χάρτη θα καταλάβει ότι η Ελλάδα, με τα χιλιάδες νησιά της, δύσκολα μπορεί να τα υπερασπιστεί ενάντια στην Τουρκία
(…) Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί Γερμανοί είναι ότι (…) η Άγκελα Μέρκελ μιλά στο τηλέφωνο πολλές φορές αυτές τις μέρες με τον Μητσοτάκη και τον Ερντογάν και διερευνά διακριτικά, εάν και υπό ποιες προϋποθέσεις θα διαπραγματευτούν. Ο Ερντογάν πρόσφατα συμφώνησε να προβεί σε συνομιλίες μετά από μια βίαιη, πολεμική ρητορική, αποσύροντας ερευνητικό πλοίο. Όχι τυχαία.
Η πίεση στην Τουρκία αυξάνεται: η Γαλλία, η Ιταλία και η Ελλάδα πραγματοποίησαν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια στην ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα αγοράζει νέα οπλικά συστήματα, κυρίως γαλλικής κατασκευής. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όλες οι πολιτικές ομάδες ζητούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας.
Και την επόμενη εβδομάδα, οι ηγέτες του Συμβουλίου θα συναντηθούν για να τις συζητήσουν. Η ΕΕ χωρίζεται σε κακούς αστυνομικούς και καλούς. Η Μέρκελ παίζει τον τελευταίο ρόλο και προσπαθεί να επιφέρει ηρεμία στη μεσογειακή σύγκρουση μέσω μιας ελληνοτουρκικής συμφωνίας για μακροπρόθεσμες διαπραγματεύσεις».
