Νομική ήττα για την κυβέρνηση του κρατιδίου της Βαυαρίας: Σύμφωνα με το βαυαρικό διοικητικό δικαστήριο, ο περιορισμός εξόδου στο κρατίδιο κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας την άνοιξη του 2020 ήταν “δυσανάλογος”, “παράλογος” – και συνεπώς άκυρος.
Όταν το πρώτο κύμα εξαπλώθηκε στη Γερμανία την άνοιξη του 2020, ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας Markus Söder και η κυβέρνηση του κρατιδίου του βασίστηκαν σε ιδιαίτερα αυστηρούς κανόνες: Ενώ τα άλλα ομόσπονδα κρατίδια εισήγαγαν περιορισμούς επαφής σε δημόσιους χώρους, η Βαυαρία προχώρησε λίγο παραπέρα και επέβαλε έναν “προσωρινό περιορισμό εξόδου”.
Σύμφωνα με αυτόν, “η έξοδος από το σπίτι επιτρέπεται μόνο αν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι” – αυτό περιελάμβανε τη μετάβαση στη δουλειά ή στο γιατρό, τα ψώνια και την επίσκεψη σε συζύγους/συντρόφους. “Η αστυνομία υποχρεούται να παρακολουθεί την τήρηση του περιορισμού εξόδου”, αναφέρει το διάταγμα της 31ης Μαρτίου 2020.
Τα σχετικά αποσπάσματα του διατάγματος, τα οποία ίσχυαν από την 1η έως τις 19 Απριλίου 2020, έχουν πλέον κηρυχθεί άκυρα από το βαυαρικό διοικητικό δικαστήριο στο Άνσμπαχ.
Είναι αλήθεια ότι ο περιορισμός εξόδου ήταν “κατάλληλος” για την αναστολή της μετάδοσης του κορωνοϊού.
Στη συγκεκριμένη μορφή του, ωστόσο, δεν ήταν “απαραίτητο μέτρο”, σύμφωνα με την απόφαση. Ο κανονισμός ήταν στενά διατυπωμένος και συνεπώς ο περιορισμός εξόδου ήταν δυσανάλογος.
Η απόφαση περιέχει ένα σαφές μήνυμα του Διοικητικού Δικαστηρίου προς τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής: κατά την επιλογή προστατευτικών μέτρων, “από πολλά εξίσου κατάλληλα μέσα”, πρέπει να επιλέγεται εκείνο που επιβαρύνει λιγότερο τα θεμελιώδη δικαιώματα.
“Στην προκειμένη περίπτωση, οι περιορισμοί επαφής σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ηπιότερο μέτρο, καθώς αφήνουν ανεπηρέαστη την παραμονή των ατόμων σε δημόσιους χώρους”, ανέφεραν οι δικαστές.
Οι δικαστές δεν αποδέχθηκαν το επιχείρημα της Βαυαρίας ότι ο πιο περιοριστικός περιορισμός ήταν πάντα το “καταλληλότερο” μέτρο σε σύγκριση: Η δήλωση αυτή ήταν “ανακριβής” ως προς τη γενικότητά της.
Επιπλέον, κατά τη γνώμη του Διοικητικού Δικαστηρίου, ο προσωρινός περιορισμός εξόδου στη συγκεκριμένη μορφή του ήταν επίσης “ακατάλληλος”: “Δεν είναι προφανές γιατί ο κίνδυνος θα έπρεπε να δικαιολογεί έναν εθνικό/γενικό περιορισμό εξόδου, ιδίως δεδομένου ότι ο κίνδυνος αυτός μπορεί να υπήρχε μόνο σε πολυσύχναστες τοποθεσίες”, αναφέρεται στην απόφαση: “Εδώ, τα περιφερειακά και τοπικά μέτρα θα ήταν επίσης τα ηπιότερα μέσα”.
Σύμφωνα με το Διοικητικό Δικαστήριο, είναι “από μόνο του ασήμαντο” αν ένα άτομο περνάει χρόνο σε εξωτερικούς χώρους μόνο του ή με μέλη του νοικοκυριού του εκτός της οικίας του.
Επετράπη η άσκηση έφεσης κατά της απόφασης στο Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο – “επειδή η υπόθεση είναι θεμελιώδους σημασίας”.
