Το Μόναχο θα έχει ήδη σοβαρό πρόβλημα πόσιμου νερού την επόμενη δεκαετία, προειδοποιεί η περιβαλλοντολόγος Christina Mertens. Σε ορισμένες περιοχές της Βαυαρίας θα υπάρξει τότε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για το νερό που είναι αδιανόητη σήμερα.
Τα τελευταία 20 με 25 χρόνια, η στάθμη των υπόγειων υδάτων στο Μόναχο έχει μειωθεί σημαντικά, σε ορισμένες περιπτώσεις κατά πολύ, λέει η περιβαλλοντολόγος Christina Mertens της Προτεσταντικής Περιβαλλοντικής Ομάδας. Οι μεγάλες περίοδοι ξηρασίας ευθύνονται για αυτό. “Όταν έβρεχε τότε, συνήθως έπεφτε ως δυνατή βροχή, αλλά δύσκολα μπορούσε να βυθιστεί για να επανασυσταθεί το υπόγειο νερό”.
Πάνω από το 80 τοις εκατό σφραγισμένο στο κέντρο της πόλης
Το Μόναχο είναι η πιο στεγανοποιημένη μεγάλη πόλη στη Γερμανία, λέει η Christina Mertens. Περισσότερο από το 50 τοις εκατό της επιφάνειας ολόκληρης της περιοχής της πόλης, του κέντρου της πόλης ακόμη περισσότερο από το 80 τοις εκατό των επιφανειών είναι χτισμένο ή σφραγισμένο από τις οδούς κυκλοφορίας.
Όταν η βροχή πέφτει, συνήθως καταλήγει στο σύστημα αποχέτευσης: “Και μετά εξαφανίζεται ξανά, μεταφέρεται και δεν μπορεί να συμβάλει καθόλου στον εμπλουτισμό των υπόγειων υδάτων”, λέει η Mertens.
Ωστόσο, θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό στις πυκνοδομημένες πόλεις να συγκρατείται το νερό, επειδή θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στην ψύξη τους θερμούς μήνες: “Οι προσόψεις απλά θερμαίνονται ανεξέλεγκτα”, λέει η Mertens. Στην Odeonsplatz, λέει, το περασμένο καλοκαίρι ήταν μερικές φορές έως και δώδεκα βαθμούς θερμότερη από ό,τι στη γύρω περιοχή.
Οι παγετώνες θα μπορούσαν να έχουν λιώσει σε δέκα χρόνια
Όμως η βύθιση της στάθμης των υπόγειων υδάτων ανησυχεί την περιβαλλοντολόγο και για έναν άλλο λόγο: “Βλέπω σίγουρα να έρχεται έλλειψη πόσιμου νερού στο Μόναχο”. Σε δέκα με δώδεκα χρόνια, εκτιμά η Mertens, οι παγετώνες που τροφοδοτούν με νερό τους πρόποδες των Άλπεων θα μπορούσαν να έχουν λιώσει: “Αυτό θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στην παροχή πόσιμου νερού”, φοβάται η Mertens, επειδή η πόλη του Μονάχου προμηθεύεται το πόσιμο νερό της κυρίως από τις κοιλάδες Mangfall και Loisach.
Επομένως, είναι ακόμη πιο σημαντικό να διατηρηθεί το νερό των κατακρημνισμάτων στην πόλη όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτό ονομάζεται “αρχή της πόλης-σφουγγάρι”, εξηγεί ο Michael Außendorf από το Κέντρο Κλίματος του κρατικού γραφείου περιβάλλοντος της Βαυαρίας: “Έτσι, σαν σφουγγάρι, η πόλη πρέπει να συγκρατεί το νερό και στη συνέχεια να το απελευθερώνει ξανά όταν το χρειαζόμαστε”.
Για να επιτευχθεί αυτό, οι πόλεις θα πρέπει να επανασχεδιαστούν και να ανοικοδομηθούν – αλλά οι διαδικασίες σχεδιασμού και η αστική ανάπλαση διαρκούν πολύ καιρό. “Πρέπει όμως να συμβεί τώρα”, λέει ο Michael Außendorf.
Απλά μέτρα με μεγάλο αντίκτυπο
“Προς το παρόν, αναζητούμε πάντα τις πραγματικά μεγάλες λύσεις. Πρέπει να σκεφτόμαστε τις λεπτομέρειες”, απαιτεί ο Michael Außendorf: στην πόλη υπάρχουν πολλές μικρές περιοχές που μπορούν να ξεσφραγιστούν: “Είτε πρόκειται για ένα σπιράλ σε μια διασταύρωση δρόμου είτε για μια λωρίδα μεταξύ του οδοστρώματος και του πεζοδρομίου”.
Η Christina Mertens και η ομάδα της από την περιβαλλοντική ομάδα των Προτεσταντών ενθαρρύνουν επίσης τους ανθρώπους να ξεκινήσουν από τα μικρά. Αυτή τη στιγμή υποστηρίζουν περίπου 300 κοινότητες και ιδρύματα με την εκκλησιαστική περιβαλλοντική ή ενεργειακή διαχείριση και συμβουλεύουν, για παράδειγμα, να αφαιρούν γενναιόδωρα τις πέτρες του πεζοδρομίου από τις ρίζες των δέντρων για να δημιουργηθεί περισσότερος χώρος διαρροής για το νερό, να εγκαθιστούν συστήματα αποστράγγισης για την άρδευση που χρειάζονται μόνο ένα κλάσμα του νερού ή να πρασινίζουν τις προσόψεις.
