Το ερώτημα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο και απαιτείται νομοθετική παρέμβαση. Γιατί ναι μεν το εμβόλιο δεν είναι υποχρεωτικό, αλλά ίσως από την πίσω πόρτα παγιωθούν συνθήκες διάσπασης σε πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.
Άρθρο της DW, γράφει η Ειρήνη Αναστασοπούλου.
Η κατάσταση είναι πολύπλοκη, γιατί υπάρχουν πολλοί τομείς της δημόσιας και κοινωνικής ζωής που για να επιστρέψουν και πάλι στην κανονικότητα, θα μπορούσαν θεωρητικά, και παρά τις οποίες διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, να επιβάλουν ως όρο την υποχρέωση εμβολιασμού των πολιτών.
Τέτοιοι τομείς είναι ο χώρος του θεάματος, η εστίαση, ο τουρισμός. Το ενδεχόμενο δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ήδη την αρχή έκανε αρχές Νοεμβρίου η αεροπορική εταιρεία Quantas της Αυστραλίας. „Θέλουμε να προσαρμόσουμε τους Γενικούς Όρους Συναλλαγών κατά τέτοιο τρόπο, ώστε οι επιβάτες πριν επιβιβάζονται στο αεροσκάφος, να δείχνουν βεβαίωση ότι έκαναν το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού” είπε ο επικεφαλής της αεροπορικής εταιρείας Άλαν Τζόις.
Γερμανοί συνταγματολόγοι, βουλευτές ακόμη και ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν φοβούνται ότι εάν δεν γίνουν νομοθετικές παρεμβάσεις, θα φτάσει η στιγμή, που όσοι από επιλογή δεν εμβολιάζονται θα πέφτουν θύματα διακρίσεων και αποκλεισμού από τμήματα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, τουλάχιστον στον ιδιωτικό τομέα.
Νομοθετική παρέμβαση
Νομομαθείς πολιτικοί του μεγάλου συνασπισμού εξετάζουν νομοθετική απαγόρευση προνομίων για πολίτες που εμβολιάζονται. Ο Γιοχάνες Φέχνερ, εκπρόσωπος της Κ.Ο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος για νομικά θέματα, αναφέρει στο σημερινό φύλλο της Welt ότι το κόμμα του μελετά νομικές ρυθμίσεις απαγόρευσης περιπτώσεων άνισης μεταχείρισης ανάμεσα στους εμβολιασθέντες και μη, κυρίως στον ιδιωτικό οικονομικό τομέα. “Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, όταν αεροπορικές εταιρείες ή εστιατόρια επιτρέπουν την πρόσβαση στις υπηρεσίες τους μόνο σε όσους εμβολιάζονται, τέτοια προνομιακή μεταχείριση θα οδηγήσει στη διάσπαση της κοινωνίας”.
Ο ομόλογός του από το Χριστιανοκοκοινωνικό Κόμμα CSU Φόλκερ Ούλριχ επισημαίνει στην ίδια εφημερίδα ελλείψεις. “Σε κρατικό επίπεδο ισχύει ο νόμος απαγόρευσης των διακρίσεων, που αποκλείει εξ υπαρχής τις διακρίσεις πχ. στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ανάμεσα σε όσους εμβολιάζονται και σε όσους από επιλογή τους δεν θα το κάνουν. Αλλά στον δημόσιο τομέα υπάρχουν πολλά ρυθμιστικά κενά, που θα πρέπει να καλύψουμε”.
Προς επίρρωση των λεχθέντων του και ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας κατά των Διακρίσεων Σεμπάστιαν Μπίκεχιρ επιβεβαιώνει ότι οι Γενικοί Όροι Συναλλαγών AGB δεν προσφέρουν νομοθετικό πλαίσιο χειρισμού περιπτώσεων πολιτών που πέφτουν θύμα διακρίσεων στην καθημερινότητά τους, επειδή πχ. δεν εμβολιάζονται. “Ο νομοθέτης θα πρέπει να προνοήσει ρυθμιστικά, εάν θέλει να προστατεύσει επαρκώς αυτήν την κατηγορία πολιτών”.
Το πρόβλημα έχει “διαγνωσθεί” και από την κυβέρνηση. Ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν αλλά και ο υπουργός Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ έχουν ήδη ταχθεί κατά προνομίων για πολίτες με εμβόλιο.
Πρώτα εμβολιασμοί και μετά βλέπουμε
Αλλά πώς τοποθετούνται οι διάφοροι κλάδοι; Η Ίνγκριντ Χάρτγκες, πρόεδρος του Γερμανικού Συνδέσμου Ξενοδόχων και Εστιατόρων (DEHOGA), υποστηρίζει ότι δεν είναι τώρα η κατάλληλη ώρα για “θεωρητικολογίες”, όπως αναφέρει στο γερμανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο dpa.
Όσον καιρό δεν υπάρχουν εμβόλια διαθέσιμα για όλους, δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για περιορισμούς. Όλοι έχουν καταρχήν μεγάλο συμφέρον στο να μπορέσουν να εμβολιαστούν, όποιος φυσικά το θέλει. Κι αυτό ισχύει και για τους εργαζόμενους σε επιχειρήσεις γαστρονομίας.
Ο κλάδος θα πρέπει να είναι προσβάσιμος σε όλους χωρίς διακρίσεις”. Η Χάρτγκες φέρνει ως παράδειγμα έναν νέο σε ηλικία πολίτη, ο οποίος λόγω ακριβώς της ηλικίας του θα εμβολιαστεί τελευταίος, δεν θα πρέπει να πηγαίνει σε εστιατόρια ή κινηματογράφους μέχρι τότε; “Υπάρχουν πολλά ανοιχτά νομικά θέματα, όπως εάν ένας ξενοδόχος θα πρέπει να έχει πιστοποιητικό εμβολιασμού. Η πολιτική πρέπει να δημιουργήσει νομοθετική σαφήνεια”.
Κατά την άποψη του προέδρου του Ομοσπονδιακού Συνδέσμου Οικονομίας Συναυλιών και Εκδηλώσεων Γενς Μίχο, νομικός ο ίδιος, ο εμβολιασμός ως προϋπόθεση για την είσοδο σε εκδηλώσεις ισοδυναμεί με διάκριση σε βάρος εκείνων που δεν θα εμβολιαστούν.
“Από νομικής πλευράς παραβιάζεται το συνταγματικό δικαίωμα της ισότητας των πολιτών σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 3 του Θεμελιώδους Νόμου, γι’ αυτό το κράτος δεν μπορεί να αρνηθεί την ψήφιση νόμου που να ρυθμίζει την προνομιακή μεταχείριση των εμβολιασθέντων”.
Ο Γενς Μίχο υποστηρίζει ότι το ίδιο πρέπει να ισχύσει και με τη διενέργεια γρήγορων τεστ σε όσους θέλουν να βγάλουν εισιτήριο για συναυλίες.
Προς το παρόν ο κλάδος του, που έχει υποστεί τεράστιο οικονομικό πλήγμα από την πανδημία, έχει θέσει ως προτεραιότητα το ερώτημα, πότε συναυλίες και άλλοι τύποι εκδηλώσεων θα μπορούν να γίνονται και να είναι οικονομικά αποδοτικές.
Αντίθετα ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ιατρών Φρανκ Βάλτερ Μοντγκόμερι θεωρεί εφικτό μακροπρόθεσμα, όσοι εμβολιάζονται να τους δοθούν ιδιαίτερα δικαιώματα.
Μιλώντας στο Γερμανικό Ραδιόφωνο DLF ανέφερε ότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται όσον καιρό δεν υπάρχουν εμβόλια διαθέσιμα σε όλους. “Αλλά αργότερα, όταν όλοι αποκτήσουν πρόσβαση στο εμβόλιο και μπορεί να διαγνωσθεί ανοσία επί τη βάσει αιματολογικών εξετάσεων, τέτοιες αποφάσεις καθίστανται δυνατές” υπογράμμισε παραπέμποντας σε απαγορεύσεις που ήδη υπάρχουν για εισόδους σε χώρες χωρίς εμβόλιο κατά του κίτρινου πυρετού ή τον εμβολιασμό κατά της ιλαράς ως προϋπόθεση για την εγγραφή παιδιών σε ορισμένα γερμανικά νηπιαγωγεία.
