Η αρχή του τέλους για τους Ναζί!
Το συννεφιασμένο πρωινό της 6ης Ιουνίου 1944 πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η μεγαλύτερη αμφίβια επιχείρηση στα στρατιωτικά χρονικά, η απόβαση στη Νορμανδία ή D-Day, όπως έμεινε στην ιστορία. Επρόκειτο για ένα κρίσιμο πλήγμα εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας και, όπως συμφωνούν οι ιστορικοί, ένα από τα σημεία που έκριναν την έκβαση του πολέμου.
Η προετοιμασία για την Απόβαση στη Νορμανδία
Οι διαφωνίες των Συμμάχων για το αν θα έπρεπε να ασκηθεί πίεση από Νότο προς Βορρά ή να γίνει απόβαση μέσω Μάγχης, προκειμένου να ηττηθεί η Γερμανία, λύθηκαν στη Διάσκεψη της Τεχεράνης (28 Νοεμβρίου – 1 Δεκεμβρίου 1943). Ο Στάλιν, υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ, επέμενε ότι η εισβολή στη Γαλλία ήταν ο μόνος τρόπος να ηττηθεί η Γερμανία.
Τον Ιανουάριο του 1944 άρχισε να προετοιμάζεται η επιχείρηση «Επικυρίαρχος» (Operation Overlord). O Αμερικανός στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ ορίστηκε ανώτατος διοικητής, με Βρετανούς διοικητές στο στρατό ξηράς, στο ναυτικό και την αεροπορία.
Σύμφωνα με το σχέδιο, η επίθεση θα γινόταν σ’ ένα στενό μέτωπο στη Νορμανδία, στις βόρειες ακτές της Γαλλίας, από πέντε σώματα στρατού. Για την πραγματοποίησή της, ο Αϊζενχάουερ έπρεπε να συγκροτήσει τον μεγαλύτερο στην ιστορία στόλο που επιχείρησε ποτέ απόβαση.
Σε περίπτωση επιτυχίας, η απόβαση θα αποτελούσε την απαρχή προέλασης μεγάλων συμμαχικών δυνάμεων προς Ανατολάς μέσω της Γαλλίας, κατευθείαν στην καρδιά της ναζιστικής Γερμανίας.
Το βασικότερο μέλημα για τους σχεδιαστές της επιχείρησης ήταν να μη μάθουν οι Γερμανοί το σημείο της απόβασης.
Έτσι, οι δυνάμεις τους θα ήταν αναγκασμένες να αναπτυχθούν σε ολόκληρη την ακτογραμμή. Είχε καταρτιστεί εξάλλου σχέδιο παραπλάνησης, η επιχείρηση «Σωματοφύλακας» (Operation Bodygard), που κατόρθωσε πέραν πάσης προσδοκίας να πείσει τον Χίτλερ ότι κύριος στόχος ήταν η περιοχή του Καλέ, αρκετά βορειότερα της Νορμανδίας.
Παρότι στη Γαλλία υπήρχαν 58 γερμανικές μεραρχίες, μόνο οι 14 βρίσκονταν στις ακτές της Νορμανδίας. Μεγάλη σημασία είχε και η αξιοποίηση της αεροπορικής υπεροχής των Συμμάχων, ώστε να εξουδετερωθεί η εχθρική πολεμική αεροπορία και να απομονωθεί το συγκοινωνιακό δίκτυο της Βόρειας Γαλλίας.
Ενώ τα σχέδια τής απόβασης καταρτίζονταν από Αμερικανούς και Βρετανούς στρατιωτικούς στην Αγγλία, ο Γερμανός στρατάρχης Έρβιν Ρόμελ – γνωστός ως «αλεπού της ερήμου», από την προηγούμενη θητεία του στο αφρικανικό μέτωπο– επιφορτισμένος με την αναχαίτιση της αναμενόμενης απόβασης, ενίσχυσε τη γερμανική αμυντική οχύρωση κατά μήκος της ακτής της Γαλλίας με υποβρύχια εμπόδια, δεξαμενές καυσίμων, ανθεκτικές στους βομβαρδισμούς, καθώς και με ναρκοπέδια. Το βασικό του πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να περιφρουρεί 3.000 μίλια δυτικοευρωπαϊκής ακτής, από την Ολλανδία έως τα ιταλικά σύνορα.
Η Απόβαση
Η απόβαση στη βόρεια Γαλλία από την Αγγλία προγραμματίστηκε τελικά για τις 5 Ιουνίου 1944, αλλά αναβλήθηκε για ένα εικοσιτετράωρο, λόγω της κακοκαιρίας που επικρατούσε στο στενό της Μάγχης.
Συγκροτήθηκε ένας τεράστιος στόλος, με επικεφαλής τον Άγγλο ναύαρχο Μπέρτραμ Ράμσεϊ, ο οποίος περιλάμβανε 1.200 πολεμικά πλοία, 10.000 αεροπλάνα, 4.126 αποβατικά σκάφη, 804 μεταγωγικά πλοία και εκατοντάδες τεθωρακισμένα άρματα αμφίβιων και άλλων αποστολών. 156.000 άνδρες (73.000 Αμερικανοί και 83.000 Βρετανο-Καναδοί) θα αποβιβάζονταν στη Νορμανδία, από τους οποίους 132.000 θα μεταφέρονταν με πλοία μέσω Μάγχης και 23.500 με αεροπλάνα.
Τις χερσαίες δυνάμεις διοικούσε ο Άγγλος στρατηγός Μπέρναρντ Μοντγκόμερι, που είχε απέναντί του ένα παλαιό γνώριμό του από τις επιχειρήσεις στην Αφρική, τον Γερμανό στρατάρχη Έρβιν Ρόμελ.
Η απόβαση με την κωδική ονομασία «Ποσειδών» (Operation Neptune) άρχισε πριν από την αυγή της 6ης Ιουνίου σε πέντε ακτές κατά μήκος της Νορμανδίας, οι οποίες έφεραν τις κωδικές ονομασίες Utah (Γιούτα), Omaha (Όμαχα), Gold (Χρυσός), Juno (Ήρα) και Sword (Σπαθί).
Οι παραλίες που είχαν επιλεγεί για την απόβαση εκτείνονταν από τον ποταμόκολπο του Ορν ως το νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου Κοταντέν. Την παραμονή της επιχείρησης βρετανικές μονάδες καταδρομέων είχαν πέσει πίσω από της γραμμές του εχθρού, καταλαμβάνοντας γέφυρες – κλειδιά και αχρηστεύοντας τις επικοινωνίες των Γερμανών.
Οι τέσσερις ακτές καταλήφθηκαν εύκολα και γρήγορα από τις συμμαχικές δυνάμεις, ενώ στην πέμπτη, την «Όμαχα», αντιμετώπισαν σκληρή γερμανική αντίσταση. Με το σούρουπο μεγάλα προγεφυρώματα είχαν ήδη δημιουργηθεί και στις πέντε περιοχές της απόβασης και η τελική επιχείρηση για τη συντριβή τής Γερμανίας είχε αρχίσει.
Για την επιτυχία της απόβασης, καθοριστική ήταν η αεροπορική υπεροχή των Συμμάχων. Τα αεροπλάνα τους κατέστρεψαν τις περισσότερες γέφυρες του Σηκουάνα στ’ ανατολικά και του Λίγηρα στα νότια, εμποδίζοντας έτσι τους Γερμανούς να ενισχύσουν έγκαιρα τις προκεχωρημένες μονάδες τους στα προγεφυρώματα των ακτών της Νορμανδίας.
Οι Σύμμαχοι προ των πυλών της Γερμανίας
Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, οι Βρετανοί θα καταλάμβαναν τη στρατηγικής σημασίας πόλη Καν την πρώτη ημέρα της απόβασης. Παρότι εξουδετέρωσαν γρήγορα τη γερμανική άμυνα, εν τούτοις έπρεπε να περιμένουν έως τις 9 Ιουλίου για να εισέλθουν νικηφόρα στην πόλη, εξαιτίας της εμφάνισης μιας μεραρχίας Πάντσερ, που καθήλωσαν τις δυνάμεις τους, αλλά και των διαφωνιών μεταξύ Αϊζενχάουερ και Μοντγκόμερι για θέματα τακτικής.
Στον τομέα τους, οι Αμερικανοί αντιμετώπισαν σοβαρή αντίσταση στη χερσόνησο Κοταντέν, αλλά τελικά κατέλαβαν το ζωτικής σημασίας λιμάνι του Χερβούργου στις 26 Ιουνίου.
Οι συνεχείς συγκρούσεις έφθειραν τα γερμανικά στρατεύματα και στις 25 Ιουλίου ο στρατηγός Ομάρ Μπράντλεϊ διέσπασε το δυτικό μέτωπο και μέσα σε λίγες μέρες εξάλειψε κάθε αντίσταση στην πορεία του προς τον Σηκουάνα.
Αντεπίθεση των γερμανικών τεθωρακισμένων στο Μορτέν αποκρούστηκε (7-13 Αυγούστου). Στα τέλη Αυγούστου οι Σύμμαχοι διέσχισαν τον Σηκουάνα και τον Σεπτέμβριο βρίσκονταν μπροστά στα γερμανικά σύνορα.
Ο απολογισμός
Οι νεκροί από την επιχείρηση υπολογίζονται ανάμεσα σε 2.500 και 4.000 στρατιώτες για τους συμμάχους και περίπου 9.000 για το στρατόπεδο των ναζί.
Παρά τις απώλειες των συμμάχων και το γεγονός ότι δεν κατέλαβαν την Καέν, η επιχείρηση κρίθηκε επιτυχημένη και επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την νικηφόρα έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου για το αντιφασιστικό στρατόπεδο.
Έντεκα μήνες μετά την απόβαση, στις 9 Μαΐου 1945, η ναζιστική Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων.
Οι Έλληνες που συμμετείχαν στην απόβαση της Νορμανδίας
Μολονότι η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από την Γερμανική κατοχή, το τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό, έγραψε ιστορία στην απόβαση της Νορμανδίας, καθώς συμμετείχε με δύο κορβέτες σε ιδιαίτερα επικίνδυνες αποστολές, ενώ μάλιστα δέχθηκε και σφοδρή επίθεση από την Λουτβάφε, την γερμανική πολεμική αεροπορία.
Ποια ήταν το δύο πλοία που συμμετείχαν
Στην απόβαση της Νορμανδίας, έλαβαν μέρος δύο ελληνικά πλοία, οι κορβέτες «Τομπάζης» και «Κριέζης», οι οποίες είχαν ήδη εκτελέσει αποστολές συνοδείας νηοπομπών στον Ατλαντικό.
Τα ελληνικά πλοία τα οποία πολεμούσαν μαζί με το βρετανικό ναυτικό, είχαν επανδρωθεί από έμπειρους αξιωματικούς του Ελληνικού Ναυτικού και από εφέδρους οι οποίοι προέρχονταν από το Εμπορικό Ναυτικό.
Το χρονικό της συμμετοχής των ελληνικών πλοίων στην απόβαση
Στις 5 Ιουνίου οι ελληνικές κορβέτες έλαβαν το απόρρητο σήμα με το οποίο ενημερώνονταν για την έναρξη της επιχείρησης και ανέλαβαν να εκτελέσουν μια σημαντική αποστολή: Οι Γερμανοί είχαν δημιουργήσει στα στενά της Μάγχης τεράστια θαλάσσια ναρκοπέδια τα οποία δημιουργούσαν σημαντικό εμπόδιο που έφραζε το δρόμο στις συμμαχικές αποβατικές δυνάμεις προς τις γαλλικές ακτές, με αποτέλεσμα οι ελληνικές κορβέτες να αναλάβουν να συνοδεύσουν τα άλλα πολεμικά και αποβατικά πλοία στην ακτή όπου θα αποβιβάζονταν η βρετανική 50η Μεραρχία.
Όταν ο Συμμαχικός στόλος έφτασε στη Νορμανδία, τα ελληνικά πολεμικά παρέμειναν στα ανοικτά των ακτών προσφέροντας κάλυψη στα αποβατικά. Το απόγευμα και ενώ η μάχη μαίνονταν, στην περιοχή των ελληνικών πλοίων εκδηλώθηκε αεροπορική επίθεση της Λουτβάφε που αντιμετωπίστηκε από τα αντιαεροπορικά όπλα των πλοίων χωρίς να σημειωθούν απώλειες στα ελληνικά πολεμικά πλοία.
Τις επόμενες δύο ημέρες, οι δύο ελληνικές κορβέτες ανέλαβαν να συνοδεύσουν τα άδεια εμπορικά και επιβατικά πλοία πίσω στην Αγγλία.
Ποιοι ήταν οι αξιωματικοί των δύο πλοίων
Κυβερνήτης του πρώτου πλοίου ήταν ο Πλωτάρχης Γεώργιος Παναγιωτόπουλος και του δεύτερου ο Δημήτριος Κιοσσές, ο οποίος αργότερα έγινε Ναύαρχος και Αρχηγός του ΓΕΝ. Ο ύπαρχος του “Κριεζής” Γρηγόριος Παυλάκης τιμήθηκε το 2004 με τον τίτλο του Ιππότη της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας σε επετειακή τελετή που έγινε στη Γαλλία.
Νίκος Μπούρας & Ευθύμιος Τσιμικλής
Ο επισμηναγός Νίκος Μπούρας είχε διαταγή να πετάξει κάτω από τα σύννεφα για να καταφέρει να εξουδετερώσει τα πυροβολεία των Ναζί. Η επιτυχία αυτού του βομβαρδισμού επέτρεψε στις επίγειες δυνάμεις στις οποίες συμμετείχαν και ο Ευθύμιος Τσιμικλής να έχουν τις μικρότερες δυνατόν απώλειες.
[su_youtube url=”https://youtu.be/b1Q2_3K93CA”]
Άγνωστες πτυχές που ίσως δεν γνωρίζατε για την Απόβαση στη Νορμανδία
1. Η φονική πρόβα
Στις 28 Απριλίου 1944, οκτώ πλοία που μετέφεραν Αμερικανούς στρατιώτες και υλικά, έπλευσαν προς την βρετανική ακτή του Ντέβον για να συμμετάσχουν σε πρόβα για την απόβαση.
Εξαιτίας ενός γραφειοκρατικού λάθους, όμως, τα πλοία χρησιμοποιούσαν διαφορετικές ραδιοσυχνότητες επικοινωνίας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι γερμανικά πλοία αντιλήφθηκαν την υπερφόρτωση στους ασύρματους και τορπίλισαν τα συμμαχικά πλοία.
Περίπου 800 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην ατυχή αυτή επιχείρηση, που έμεινε κρυφή για μεγάλο διάστημα.
2. Η γοητεία των θηλυκών
Στο βιβλίο του «D-Day», ο Τζόναθαν Μάγιο περιγράφει την ιστορία του Τέρενς Ότγουεϊ, η μονάδα του οποίου είχε την αποστολή να επιτεθεί στο φρούριο Μερβίλ.
Ο Ότγουεϊ ήθελε να επιβεβαιώσει την εχεμύθεια των ανδρών του. Έστειλε λοιπόν στα τοπικά μπαρ 30 από τις ομορφότερες γυναίκες της Αεροπορίας, με την αποστολή να αποσπάσουν με κάθε τρόπο πληροφορίες από τους στρατιώτες για την αποστολή. Κανένας από τους άνδρες δεν την «πάτησε».
3. Οι φόβοι του Τσώρτσιλ
Παρά τη γνωστή τοις πάσι ρητορική του δεινότητα σε περιπτώσεις που έπρεπε να εμπνεύσει θάρρος και αποφασιστικότητα, την παραμονή της επιχείρησης ο Ουίνστον Τσώρτσιλ ήταν ιδιαίτερα ανήσυχος.
Φέρεται μάλιστα να εξέφρασε τους φόβους του στη σύζυγό του, με την ακόλουθη φράση: «Συνειδητοποιείς πως όταν ξυπνήσεις το πρωί, κάπου 20 χιλιάδες άνδρες μπορεί να έχουν σκοτωθεί;»
4. Οι κωδικές ονομασίες και το …σταυρόλεξο
Κατά την προετοιμασία της απόβασης, τα σχέδια των Συμμάχων περιγράφονταν με άκρως απόρρητες κωδικές ονομασίες.
«Γιούτα», «Όμαχα», «Χρυσός» και «Σπαθί» ήταν παραλίες της Νορμανδίας. «Ποσειδώνας» ήταν το όνομα για τη φάση της απόβασης, «Operation Overlord» ήταν η μάχη που ακολούθησε στη Νορμανδία, ενώ «Φανατικός» (Bigot) ήταν η κωδική ονομασία για κάποιον που είχε υψηλό επίπεδο πληροφόρησης.
Ελάχιστοι γνώριζαν τα στοιχεία αυτά. Ωστόσο το 1944 χτύπησε συναγερμός στις μυστικές υπηρεσίες. Αιτία, το γεγονός πως στο ημερήσιο σταυρόλεξο της βρετανικής εφημερίδας Daily Telegraph, οι απαντήσεις περιελάμβαναν τουλάχιστον πέντε λέξεις που αντιστοιχούσαν στους κωδικούς!
Μεταξύ αυτών οι λέξεις Όμαχα, Γιούτα και Ποσειδώνας. Η βρετανική MI5 άρχισε να διερευνά αν κάποιος προσπαθούσε να διαρρεύσει πληροφορίες στον εχθρό. Τελικά από την έρευνα στο σπίτι και το γραφείο του δημιουργού του σταυρόλεξου, τίποτα το ενοχοποιητικό δεν προέκυψε.
5. Παραπλανητικές επιχειρήσεις
Εκτός τις κωδικές ονομασίες, οι συμμαχικές δυνάμεις προχώρησαν και σε παραπλανητικές διαρροές για να διατηρήσουν τη μυστικότητα της επιχείρησης. Αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός της Επιχείρησης «Καρτερία» (Fortitude).
Στο πλαίσιο του σχεδίου, οι σύμμαχοι διέρρεαν σκοπίμως ψεύτικα σχέδια και κωδικοποιημένα μηνύματα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Το αποκορύφωμα όμως ήταν οι «Ρούπερτ». Κούκλες με στολές αλεξιπτωτιστή, κράνη και μπότες που οι συμμαχικές δυνάμεις έριξαν στην ακτή της Νορμανδίας και το Καλαί.
Στις κούκλες είχαν τοποθετηθεί ακόμα και μαγνητόφωνα που έπαιζαν ήχους πυροβολισμών, με στόχο να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση μαζικής επίθεσης.
Η επιχείρηση με τους «Ρούπερτ» ονομάστηκε «Τιτανικός» και σχεδιάστηκε με στόχο να παραπλανήσει τους Γερμανούς καθώς τα Συμμαχικά στρατεύματα κινούνταν δυτικά.
6. Τι είναι το D στο D-Day;
Με την πάροδο των χρόνων, πολλοί αναρωτήθηκαν τι σημαίνει το γράμμα D στην ονομασία «D-Day». Τα σενάρια πολλά, αλλά στην πραγματικότητα το D σημαίνει απλά Day, δηλαδή Ημέρα. Άρα θα μεταφράζαμε το D-Day ως «Η – Ημέρα».
Μάλιστα οι όροι D-Day και H-Hour («Ω – Ώρα») αντιπροσωπεύουν γενικά την ημέρα και την ώρα μιας μυστικής επιχείρησης και έχουν χρησιμοποιηθεί και σε άλλες αποστολές εκτός της Απόβασης στη Νορμανδία.
7. Το γράμμα του Αϊζενχάουερ «σε περίπτωση νίκης των Ναζί»
Ο Αμερικανός στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ έγραψε ένα γράμμα με τον όρο να ανοιχτεί μόνο σε περίπτωση αποτυχίας.
Έγραφε: «Η απόβασή μας στην περιοχή Cherbourg-Havre δεν είχαν ικανοποιητικό αποτέλεσμα και για το λόγο αυτό απέσυρα τα στρατεύματα. Η απόφασή μου να επιτεθούμε τη συγκεκριμένη στιγμή στο συγκεκριμένο σημείο ελήφθη με βάση τις ασφαλέστερες πληροφορίες που είχαμε διαθέσιμες. Τα στρατεύματα, η αεροπορία και το ναυτικό έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν, με γενναιότητα και αφοσίωση στο καθήκον. Κάθε ευθύνη ή υπαιτιότητα για την προσπάθεια είναι μόνο δική μου».
Από λάθος, το γράμμα φέρει ημερομηνία 5 Ιουλίου αντί για 5 Ιουνίου. Μάλλον ο στρατηγός ήταν απορροφημένος την ώρα που το έγραφε.
8. Βροχή ή ήλιος;
Αρχικά η απόβαση είχε προγραμματιστεί για τις 5 Ιουνίου. Όπως όμως η κρίσιμη μέρα πλησίαζε, ο Αϊζενχάουερ αποφάσισε να την αναβάλει για 24 ώρες λόγω κακοκαιρίας.
Σύμφωνα με αρχεία από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, οι Γερμανοί περίμεναν Συμμαχική επιχείρηση στα τέλη Μαΐου, ένα διάστημα με πανσέληνο, πλημμυρίδα και ήπιους ανέμους. Όταν στις αρχές Ιουνίου ο καιρός χάλασε, οι Γερμανοί χαλάρωσαν.
Δεν υπολόγισαν όμως τους μετεωρολόγους των Συμμαχικών δυνάμεων, που προέβλεψαν, σωστά, πρόσκαιρη βελτίωση που επέτρεψε την απόβαση.
9. Το μυστικό της ENIGMA
Η συσκευή ENIGMA χρησιμοποιούνταν για την κρυπτογράφηση και αποκρυπτογράφηση μυστικών μηνυμάτων.
Οι Γερμανοί τη χρησιμοποιούσαν από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Παρά την πολυπλοκότητά της και τους τρισεκατομμύρια πιθανούς συνδυασμούς χαρακτήρων, οι Σύμμαχοι κατάφεραν να σπάσουν τον κώδικα με τη βοήθεια Πολωνών κρυπτογράφων.
Χωρίς να το μάθει η Βέρμαχτ, οι Σύμμαχοι συνέλεξαν πληροφορίες ανεκτίμητες για την επιχείρηση της απόβασης. Την ίδια στιγμή, μπορούσαν να διαπιστώσουν αν οι Γερμανοί είχαν παραπλανηθεί από τις «ψεύτικες» επιχειρήσεις όπως η Fortitude.
10. Ο άνδρας που «κέρδισε τον πόλεμο»
Ντουάιτ Αϊζενχάουερ είπε κάποτε πως «Ο Άντριου Χίγκινς είναι ο άνδρας που κέρδισε τον πόλεμο για μας». Ποιος είναι όμως ο Άντριου Χίγκινς;
Ο Χίγκινς είναι ο Αμερικανός που σχεδίασε και κατασκεύασε τα αμφίβια οχήματα LCVP, γνωστά και ως «πλοία Χίγκινς». Χάρη σε αυτά, οι Συμμαχικές δυνάμεις κατάφεραν να διασχίσουν τη Μάγχη.
Σύμφωνα με τον Αϊζενχάουερ, «αν ο Χίγκινς δεν είχε φτιάξει τα LCVP, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε βγει σε ανοιχτή παραλία. Η όλη στρατηγική του πολέμου θα ήταν διαφορετική».
11. Η συλλογή πληροφοριών από το BBC
Από το 1942 ακόμα, το BBC είχε ξεκινήσει μια πρωτοβουλία συλλογής φωτογραφιών και καρτποστάλ από τις ακτές της Ευρώπης, από τη Νορβηγία ως τα Πυρηναία. Στην πραγματικότητα σκοπός ήταν η συλλογή πληροφοριών για να βρεθεί ποιες ακτές ήταν οι καταλληλότερες για απόβαση.
Εκατομμύρια φωτογραφίες έφτασαν στη βρετανική στρατιωτική ηγεσία, και με τη βοήθεια της γαλλικής Αντίστασης και αναγνωρίσεων από αέρος, επελέγησαν τα καλύτερα σημεία για τη D-Day.
12. Μια πολυεθνική επιχείρηση
Το 1944 πάνω από 2 εκατ. στρατιώτες, από πάνω από 12 χώρες, βρίσκονταν στη Βρετανία στο πλαίσιο των προετοιμασιών για την εισβολή. Ο κύριος όγκος των δυνάμεων που πραγματοποίησαν την απόβαση ήταν από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τον Καναδά, ωστόσο στην επιχείρηση συμμετείχαν επίσης αυστραλιανές, βελγικές, τσέχικες, ολλανδικές, γαλλικές, ελληνικές, νεοζηλανδικές, νορβηγικές, ροδεσιανές και πολωνικές ναυτικές, αεροπορικές ή χερσαίες δυνάμεις.
13. Εισβολή από θαλάσσης και αέρος
Η επίθεση πραγματοποιήθηκε σε δύο σκέλη: Τις αποβάσεις στις ακτές και ρίψεις 18.000 αλεξιπτωτιστών τα ξημερώματα, πίσω από τις ακτές, προκειμένου να υποστηρίξουν τις δυνάμεις που αποβιβάζονταν.
Οι συμμαχικές αεροπορικές δυνάμεις πραγματοποίησαν πάνω από 14.000 εξορμήσεις για να υποστηρίξουν την επιχείρηση, με τη Luftwaffe σε μεγάλο βαθμό να μην μπορεί να αντιδράσει, καθώς είχε επιτευχθεί αεροπορική υπεροχή πριν την εισβολή.
Στο θαλάσσιο σκέλος, την επιχείρηση «Ποσειδών» (Neptune) συμμετείχαν 7.000 πλοία, που μετέφεραν και συνόδευαν τα στρατεύματα και βομβάρδιζαν τις γερμανικές αμυντικές θέσεις.
14. Το Τείχος του Ατλαντικού
Η Ναζιστική Γερμανία είχε οχυρώσει τις ακτές της βόρειας Γαλλίας, με τις οχυρώσεις εκείνες να λαμβάνουν το όνομα «Τείχος του Ατλαντικού». Ωστόσο αρκετά τμήματά τους ήταν ημιτελή ή ανεπαρκώς επανδρωμένα. Μέλη της γαλλικής Αντίστασης και της βρετανικής SOE (Special Operations Executive) παρείχαν πληροφορίες και έκαναν σαμποτάζ, συμβάλλοντας και στις προσπάθειες παραπλάνησης της ναζιστικής ηγεσίας, ώστε να μην διαθέσει για την αντιμετώπιση της απόβασης δυνάμεις που ίσως να την είχαν σταματήσει.
Σημειώνεται πως ο λόγος που οι αμερικανικές δυνάμεις υπέστησαν μεγάλες απώλειες στην ακτή «Όμαχα» ήταν επειδή οι ναυτικοί και αεροπορικοί βομβαρδισμοί δεν αποδείχτηκαν ιδιαίτερα αποτελεσματικοί και επειδή είχαν απέναντί τους ιδιαίτερα εμπειροπόλεμα γερμανικά στρατεύματα.
15. Η λάθος εντύπωση του Ρόμμελ και ο ύπνος του Χίτλερ
Γενικότερα, οι προγνώσεις για τις καιρικές συνθήκες ήταν τέτοια που ο Ρόμμελ (η «Αλεπού της Ερήμου» της βόρειας Αφρικής) εκτιμούσε πως δεν θα γινόταν εισβολή- σε βαθμό που πήγε στη Γερμανία για να πάει δώρο στη σύζυγό του ένα ζευγάρι παπούτσια για τα γενέθλιά της.
Όταν έγινε η απόβαση, ο ίδιος ήταν ακόμα εκεί. Επίσης, όταν τα συμμαχικά στρατεύματα χτύπησαν τις ακτές της Νορμανδίας, ο Χίτλερ κοιμόταν, και κανείς από τους στρατηγούς του δεν τολμούσε να διατάξει την αποστολή ενισχύσεων χωρίς την άδειά του, ούτε να τον ξυπνήσει- με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να χάσουν κρίσιμο χρόνο. Όταν ο «Φύρερ» ξύπνησε, κατά τις 10, αρχικά χάρηκε, καθώς θεώρησε ότι μπορούσε να επιτευχθεί μια αποφασιστική νίκη.
16. Ένας απρόσμενος αιχμάλωτος
Ένας αιχμάλωτος που οι στρατιώτες των Συμμάχων δεν περίμεναν να πιάσουν ήταν ο Γιανγκ Κιουνγκτζόνγκ, ένας Κορεάτης που είχε στρατολογηθεί από τους Ιάπωνες το 1938, σε ηλικία 18 ετών. Αιχμαλωτίστηκε από τους Σοβιετικούς το 1939, στο πλαίσιο στρατιωτικών συγκρούσεων μεταξύ ΕΣΣΔ και αυτοκρατορικής Ιαπωνίας, και απεστάλη να πολεμήσει τους Γερμανούς.
Εκεί αιχμαλωτίστηκε ξανά, αυτή τη φορά από τους Γερμανούς, το 1943, που τον στρατολόγησαν ξανά. Εν τέλει αιχμαλωτίστηκε από Αμερικανούς στη Νορμανδία. Μετά τον πόλεμο μετακόμισε στο Ιλινόι, όπου πέθανε το 1992.
17. Οι δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας ήταν περισσότερες
Οι δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας ήταν περισσότερες από τις αμερικανικές κατά τη D-Day: Από τους 156.000 άνδρες που αποβιβάστηκαν στη Γαλλία στις 6 Ιουνίου, οι 73.000 ήταν Αμερικανοί και οι 83.000 Βρετανοί και Καναδοί. Επίσης, η ναυτική δύναμη της Κοινοπολιτείας ήταν μεγαλύτερη από την αντίστοιχη αμερικανική.
Τιμή στους πεσόντες της μάχης, που μας έδωσαν την ευκαιρία της ευημερίας και της εξέλιξης της ανθρωπότητας.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
Πηγές: gr.euronews.com, sansimera.gr, iefimerida.gr, mixanitouxronou.gr, protothema.gr
